Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος

Τα μάτια μας αντανακλούν αυτό που η ψυχή μας κρύβει και κουβαλά. Πολύ δύσκολο να συμβεί το αντίθετο. (...) Η καρδιά μας,πάλι, είναι σαν δοχείο: γεμίζει μ'αυτά που κάνουμε, που βλέπουμε, που σκεφτόμαστε, που ακούμε. Αν προσανατολιζόμαστε στα καλά, θα φωτίζεται η καρδιά. Αν ρέπουμε χωρίς ντροπή στα άσχημα, θα ασχημαίνει.

Το καλό της υπόθεσης είναι πως, παρόλο που κάνουμε σφάλματα/λάθη/αμαρτίες κλπ, έχουμε φυτεμένη μέσα μας την γλυκιά ελπίδα πως θ'αλλάξουμε. Και αυτό είναι το ωραίο!

Η περίοδος αυτή σίγουρα βοηθάει. Με πιο πολλή προσευχή. Και νηστεία. Και αγώνα πνευματικό. Χωρίς άγχος, βέβαια, και πίεση. Λίγο-λίγο. Για να ομορφαίνει ο μέσα μας κόσμος :)

υγ: Της καθαράς Τετάρτης λίγοι ύμνοι εδώ

Σαν ένα πεφταστέρι

Έτσι είναι η ζωή μας μπροστά στο άπειρο: σαν ένα πεφταστέρι. 

Μια μικρή φωτεινή γραμμή. Τόσο φωτεινή όσο η καρδιά μας...

(άσχετες τουιτερογραμμές μου)

Σαν το κεράκι

Θέλω να σου πω πως ζηλεύω το κεράκι... Κι έλεγα στον εαυτό μου πως πρέπει να του μοιάσω...

Αλήθεια, έχεις δει πώς λιώνει; Καίει, καίγεται ολόκληρο, ήρεμα, αθόρυβα. Και φωτίζει... Φωτίζει ώσπου να λιώσει ολόκληρο. Έτσι πρέπει να γίνουμε και εμείς. Έτσι πρέπει να ζούμε κι εμείς. Να είναι η ζωή μας αθόρυβη, μα φωτεινή. Να λιώνουμε από αγάπη ανιδιοτελή. Από προσευχή καρδιακή. Να ζεσταίνουμε τους γύρω μας, τους φίλους και γνωστούς μας αλλά και κάθε άνθρωπο που το'χει ανάγκη με το χαμόγελό μας. Με την αγάπη μας. Με την αισιοδοξία μας.

(αναδημοσίευση από παλιότερή μας ανάρτηση)