Μετρά το ταξίδι. Μα κι ο προορισμός.

Αδέρφια μου, με αφορμή τη νέα χρονιά, παίρνω το θάρρος να μοιραστώ μαζί σας μια ακόμα συστάδα σκέψεων πάνω στη ζωή και τον αγώνα του χριστιανού.

Για τον χριστιανό, αυτόν που θέλει να βρίσκεται κοντά στον Χριστό, κάθε μέρα είναι μια περιπέτεια αγωνιστική. Κι ένας αγώνας περιπετειώδης. Η ζωή του είναι ένα ταξίδι. Αλλά όχι όπως την εννοεί το κοσμικό πνεύμα. Για τους χριστιανούς, μετράει τόσο το ταξίδι σαν ταξίδι αλλά και ο προορισμός. Κι αυτός είναι η ένωσή του με τον Χριστό και τον συνάνθρωπο.

Γι’αυτό και με τα μυστήρια της εκκλησίας και δη με την εξομολόγηση και τη Θ.Κοινωνία, πάντα καθαρίζεται ο πιστός, αγιάζεται. Αναγνωρίζει την ατέλειά του, πλαταίνει η καρδιά, χωρά, συν+χωρά, αποζητά όλο και λιγότερο τα υλικά ανούσια αγαθά κι όλο και περισσότερο τα πνευματικά, τα αιώνια. Ζητά το Φως ο πιστός, ζητά την παρουσία του Θεού, διότι έχει γλυκαθεί η ύπαρξή του απ’τη βιωματική του ενθύμηση της πατρικής παρουσίας του Θεού στη ζωή και την καθημερινότητά του.

Έτσι, το ταξίδι αποκτά νόημα κι ο προορισμός φέγγει στο βάθος σαν φάρος ολόλαμπρος, σαν οδοδείκτης. Και σαν φυσική κατάληξη του συνεχόμενου αγώνα.

Καλό ταξίδι σε όλες/ους, αδέρφια. Και καλό προορισμό.