Στις πιο μαύρες νύχτες μου,
έρχεσαι, Χριστέ μου,
σαν γλυκιά παρηγοριά.
Ναι.
Ακόμη κι όταν τα δάκρυά μου
-σαν σε ξηρασία-
στερέψουν.
Ακόμη κι όταν η καρδιά μου
είναι απαρηγόρητη.
Έρχεσαι,
γλυκέ μου Χριστέ,
στην άκρη του γκρεμού μου
να με σώσεις.
Εσύ
που άφησες τα ασφαλή 99
για να σώσεις το 1.
Το ταλαιπωρημένο.
Στις πιο μαύρες μου νύχτες
είσαι φως, ελπίδα.
Παρηγοριά σωστική.
Έλα, Χριστέ μου.
Πώς να ζήσω χωρίς Εσένα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου