Του βίου του αγίου της ημέρας

Σήμερα, γιορτάζει και ο άγιος Αυξέντιος. Ο Κύπριος άγιος που δεν είναι και πολύ γνωστός. Από εδώ βρήκαμε τα παρακάτω στοιχεία της εν γη ζωής του: 

  Άγνωστος στους Συναξαριστές, γνωστός όμως και θαυματουργός στην εκκλησία της Κύπρου. Ο Όσιος αυτός ήταν Γερμανός στην καταγωγή και κατά την εποχή των σταυροφοριών, όταν οι σταυροφόροι πλησίασαν την Κύπρο, αυτός έγινε μοναχός μαζί με άλλους 300 στρατιώτες (Άγιοι Αλαμανοί). 

   Αφού περιήλθε το νησί, κατέληξε σε μια σπηλιά στην περιοχή της Καρπασίας μεταξύ των χωριών Κώμης Κεπήρ και Επτακώμης όπου έζησε θεοφιλώς.

Του βίου του αγίου της ημέρας

Σήμερα είναι η ημέρα που γιορτάζει, μεταξύ άλλων, κι ο άγιος Πλάτων ο Αϊβαζίδης. 

Ο Άγιος Πλάτωνας Αϊβαζίδης γεννήθηκε στην Πάτμο το 1852 μ.Χ. και ανατράφηκε με τα χριστιανικά ιδεώδη. Στα 15 του χρόνια έγινε δόκιμος στη Μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου και σπούδασε στην Πατμιάδα Σχολή.

Το 1892 μ.Χ. έγινε Διάκονος του Μητροπολίτη Λήμνου και αργότερα πήγε για σπουδές στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί γνώρισε τον Μητροπολίτη Καστοριάς, Γερμανό Καραβαγγέλη, του οποίου έγινε βοηθός.

Όταν ο Γερμανός έγινε Μητροπολίτης Αμάσειας στην περιοχή του Πόντου, ο Πλάτωνας τον ακολούθησε. Εκεί κατηγορήθηκε από τους Τούρκους ότι είχε υποκινήσει επανάσταση των Ελλήνων και τελικά κρεμάστηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1921 μ.Χ.

πηγή εδώ

Του βίου του αγίου της ημέρας

Σήμερα γιορτάζει, μεταξύ άλλων, ο άγιος Μακάριος ο νέος.  

   Δεν είναι γνωστός ο τόπος καταγωγής και ποιοί ήταν οι γονείς του Αγίου Μακάριου. Υπήρξε μαθητής του Αγίου Νήφωνος (†1508 - βλέπε 11 Αυγούστου) Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του οποίου τον βίο μιμήθηκε. «Φθάσας δε εις το άκρον και τέλειον της θείας αγάπης εφλέγετο καθ' εκάστην η καρδία του και επόθει να αξιωθή να τελειώση την ζωήν του με μαρτυρικόν θάνατον». Φανέρωσε τον ένθεο πόθο του στον άγιο διδάσκαλό του, που βρισκόταν τότε πάλι στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, και αφού γνώρισε ότι η επιθυμία του είναι πράγματι κατά θεία βούληση, τον νουθέτησε κατάλληλα, του ευχήθηκε, τον ευλόγησε, τον κατεφίλησε και τον κατευόδωσε προς την οδό του μαρτυρίου και του είπε: «Άπελθε, τέκνον, εις την οδόν του μαρτυρίου, ότι κατά την προθυμίαν σου, θέλεις αξιωθή να λάβης τον στέφανον της αθλήσεως και να αγάλλεσαι αιωνίως μετά των μαρτύρων και των οσίων».

   Ο Μακάριος είχε συνοδεύσει, μαζί με τον παραδελφό του Ιωάσαφ (βλέπε 26 Οκτωβρίου), τον Γέροντά του Άγιο Νήφωνα στις μακρές και καρποφόρες ιεραποστολικές περιοδείες του στη Μακεδονία και στην Ουγγροβλαχία. Το 1505 μ.Χ. ήλθαν και εγκαταστάθηκαν στη Μονή Βατοπαιδίου. Έμειναν επί μία διετία.

   Κατά την προφητεία του Αγίου Νήφωνος ο μακάριος Μακάριος μετέβη με χαρά στη Θεσσαλονίκη κηρύττοντας με θάρρος τον Χριστό στους μουσουλμάνους. Συνελήφθη και βασανίσθηκε ανελέητα από τους Τούρκους. Τον κτύπησαν με μαχαίρια και ξύλα και αιμόφυρτο τον οδήγησαν στη φυλακή, όπου στο τέλος τον αποκεφάλισαν. Όταν με τον φωτισμό και τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ο Άγιος Νήφων πληροφορήθηκε, ευρισκόμενος στη μονή Βατοπαιδίου, το γεγονός την ίδια ώρα, λέει στον άλλο μαθητή του Ιωάσαφ, τον παραδελφό του Μακαρίου: «Να ηξεύρης τέκνον μου, ότι ο συνάδελφός σου Μακάριος ετελείωσε σήμερον διά του Μαρτυρίου, και υπάγει να χαίρεται εις τους Ουρανούς, με τους χορούς των Οσίων, και των Μαρτύρων».

   Η μνήμη του οσιομάρτυρος Μακαρίου, που θεωρείται και ο πρώτος Νεομάρτυς Αγιορείτης, τιμάται στις 14 Σεπτεμβρίου. Το μαρτύριό του πραγματοποιήθηκε το 1507 μ.Χ. και όχι το 1527 μ.Χ., όπως λανθασμένα αναφέρεται, αφού ο Γέροντάς του Άγιος Νήφων εκοιμήθη το 1508 μ.Χ.

πηγή εδώ

Του βίου του αγίου της ημέρας

   Ο Άγιος Σώζων έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Πατρίδα του ήταν η Λυκαονία και σαν εθνικός ονομαζόταν Ταράσιος. Όταν βαπτίσθηκε χριστιανός, ονομάσθηκε Σώζων. Βοσκός στο επάγγελμα, προσπαθούσε να μιμείται την ημερότητα των προβάτων, που θαύμαζε πολύ. Πολλές φορές τον ενοχλούσαν και τον αδικούσαν οι άλλοι βοσκοί, αλλά αυτός πάντοτε στάθηκε πράος απέναντι τους. «Μου είναι ντροπή», έλεγε, «να γίνω κατώτερος από τα πρόβατα που βόσκουν». 

  Μελετούσε με επιμέλεια την Αγία Γραφή, και όταν στην εξοχή συναντούσε ειδωλολάτρη, προσπαθούσε να τον κατηχήσει στο Χριστό. Κάποτε ο Σώζων πήγε στην Πομπηϊούπολη της Κιλικίας, όπου υπήρχε ένα χρυσό ειδωλολατρικό άγαλμα. Μόλις το είδε, η ψυχή του πράου Σώζοντα παροργίστηκε. Τότε, με θάρρος πολύ έσπασε το δεξί χέρι του χρυσού αγάλματος, το πούλησε και τα έσοδα διαμοίρασε στους φτωχούς. 

  Ο έπαρχος Μαξιμιανός αναστατώθηκε και φυλάκισε πολλούς ανεύθυνους. Όταν το έμαθε αυτό ο Σώζων, παρουσιάστηκε στον έπαρχο και στις απειλές του με ήρεμο ύφος απάντησε ότι μέσα στο ναό το άγαλμα ήταν άχρηστο, ενώ έτσι ωφέλησε και κάποιους φτωχούς. Αμέσως τότε, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έριξαν στη φωτιά, όπου ο πράος και ζηλωτής βοσκός απήλθε προς τον Κύριο.

πηγή εδώ

Του βίου του αγίου της ημέρας

Ο Άγιος Aidan είναι άγιος της Ιρλανδίας. Γεννήθηκε εκεί και διατέλεσε επίσκοπος του Lindisfarne. Κοιμήθηκε το 651 μ.Χ. Μπορείτε εδώ να διαβάσετε ένα θαύμα του.

Του βίου του αγίου της ημέρας

  

Ο Άγιος Τατίων καταγόταν από το Μαντίναιο της Μητροπόλεως Κλαυδιουπόλεως στην Ερδελία, της επαρχίας Ονωριάδος. Συνελήφθηκε διότι ήταν χριστιανός και οδηγήθηκε στον ηγεμόνα Ουρβανό. 

  Αυτός τον ρώτησε αν επιμένει να ομολογεί τον Χριστό και ο Τατίων με τόλμη απάντησε ότι θα τον ομολογεί μέχρι τελευταίας του πνοής. Αμέσως τότε τον έδειραν σκληρά και τον ξέσχισαν με σιδερένια νύχια. Κατόπιν τον έσυραν μέχρι θανάτου μέσα στην Κλαυδιούπολη, αφού πρώτα έκανε το σημείο του σταυρού.

πηγή εδώ

Του βίου του αγίου της ημέρας

  

Ο Άγιος Μύρων μαρτύρησε όταν αυτοκράτωρ ήταν ο Δέκιος, το 250 μ.Χ. Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, θα μπορούσε να ζήσει άνετα, με όλα τα επίγεια αγαθά που θα επιθυμούσε. 

  Όμως η μεγάλη του αγάπη προς το Χριστό, έκανε το Μύρωνα να χειροτονηθεί Ιερέας. Αφιερώθηκε, λοιπόν, ολοκληρωτικά στο ποιμαντικό του καθήκον και δίδασκε, νουθετούσε και βοηθούσε το κάθε ένα μέλος του ποιμνίου του. Μεριμνούσε καθημερινά για τους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. 

  Κάποτε, ο έπαρχος Αχαΐας Αντίπατρος πήγε στον τόπο όπου λειτουργούσε ο Μύρων και συνέλαβε πολλούς χριστιανούς. Για να εκβιάσει λοιπόν το Μύρωνα, να αλλαξοπιστήσει, έφερε μπροστά του το ποίμνιο του και του είπε ότι, αν αυτός αρνηθεί το Χριστό, θα τους αφήσει όλους ελεύθερους. Ο Μύρων μειδίασε και απάντησε: «Αν ήταν για τη σωτηρία των πνευματικών μου παιδιών, πρόθυμα θα έδινα τη ζωή μου. Τώρα όμως δεν πρόκειται γι' αυτό. Ας δώσουν λοιπόν οι ίδιοι απάντηση». 

  Τότε όλοι μαζί φώναξαν: «Όχι. Μια ανθρώπινη ψυχή είναι ασύγκριτα πολυτιμότερη από μύρια σώματα και από τον κόσμο όλο. Ποιος λοιπόν από μας θέλει να δεχθεί, ώστε να χάσει την ψυχή του ο πνευματικός μας πατέρας, για να ζήσουν λίγο περισσότερο στον πρόσκαιρο αυτό κόσμο οι δικές μας σάρκες;». 

  Ο έπαρχος, εξοργισμένος από την απάντηση, αφού βασάνισε με φρικτό τρόπο το Μύρωνα, τελικά τον αποκεφάλισε.

πηγή εδώ

Του βίου του αγίου της ημέρας

(έστω και καθυστερημένα σήμερα!! Απ'τον Ι.Ν.Αγ.Φωτεινής Υμηττού)

Την 10η Αυγούστου εορτάζουν οι Άγιοι Λαυρέντιος αρχιδιάκονος, Ξύστος πάπας Ρώμης και Ιππόλυτος.

Βιογραφία

Ο άρχιδιάκονος Λαυρέντιος ήταν από τους πιο γνωστούς κληρικούς της ρωμαϊκής Εκκλησίας, και του είχαν εμπιστευθεί τη διαχείριση της περιουσίας της. Όταν έγινε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο πάπας Ρώμης Ξύστος (ή Σίξτος) ο Β', που καταγόταν από την Αθήνα, πρώτος πρόσφερε θυσία τον εαυτό του, ομολογώντας τον Χριστό και αποκεφαλίστηκε.

Κατόπιν συνέλαβαν και το Λαυρέντιο. Επειδή ήταν διαχειριστής της Εκκλησίας, τον διέταξαν να παραδώσει τους θησαυρούς της. Ο Λαυρέντιος δέχθηκε, και μετά από λίγο επέστρεψε με μια μεγάλη φάλαγγα αμαξών, γεμάτες φτωχούς, ορφανά και αναπήρους. Και απάντησε στον ηγεμόνα ότι σε όλους αυτούς τους πάσχοντες είναι αποταμιευμένοι οι θησαυροί της Εκκλησίας, «ὅπου οὔτε σῆς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν» (Ευαγγέλιο Ματθαίου, στ' 20). Δηλαδή, όπου ούτε σκόρος, ούτε σαπίλα και σκουριά αφανίζουν αυτούς τους θησαυρούς, και όπου ούτε κλέφτες μπορούν να τρυπήσουν τους τοίχους αυτών των θησαυροφυλακίων, για να κλέψουν το πολύτιμο περιεχόμενο τους. Εξαγριωμένοι τότε οι ειδωλολάτρες, έψησαν το Λαυρέντιο ζωντανό, πάνω σε σιδερένια σχάρα.

Το λείψανο του παρέλαβε κάποιος ευσεβής χριστιανός, ο Ιππόλυτος. Όταν, όμως, το έμαθε αυτό ο ηγεμόνας, διέταξε και τον έσυραν άγρια άλογα μέσα σε αγκάθια, και έτσι μαρτυρικά τελείωσε τη ζωή του και ο Ιππόλυτος.

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.

Τῷ θείῳ Πνεύματι, καταυγαζόμενος, ὡς ἄνθραξ ἔφλεξας, πλάνης τὴν ἄκανθαν, Ἀρχιδιάκονε Χριστοῦ, Λαυρέντιε Ἀθλοφόρε, ὅθεν ὡς θυμίαμα, λογικὸν ὁλοκαύτωσαι, τῷ σὲ μεγαλύναντι, τῷ πυρὶ τελειούμενος, διό τούς σὲ τιμώντας θεόφρον, σκέπε ἐκ πάσης ἐπήρειας.

Του βίου του αγίου της ημέρας

 

Η Αγία Σαλώμη η Μυροφόρος ήταν πρώτη εξαδέλφη της Παναγίας, μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Είχε σύζυγο τον Ζεβεδαίο και γιους τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Προικισμένη και η ίδια με ένθερμη ευσέβεια, ήταν από τις γυναίκες που ακολουθούσαν τον Χριστό, και συνεισέφεραν στο ταμείο της αποστολικής αδελφότητας. 

  Η Σαλώμη ήταν εκείνη, παρακινούμενη από μητρική φιλοστοργία, που παρακάλεσε τον Κύριο όταν Αυτός πήγαινε για τελευταία φορά στην Ιερουσαλήμ, να τιμηθούν οι γιοί της με πρωτεύοντα αξιώματα. Διότι είχε την ιδέα, ότι ο Ιησούς στην Ιερουσαλήμ έμελλε να αναστήσει το θρόνο του Δαβίδ. Όμως η Σαλώμη, τις στιγμές του φρικτού πάθους του Κυρίου, και ενώ μαθητές και φίλοι από φόβο είχαν διασκορπιστεί, αυτή, μαζί με μερικές άλλες πιστές γυναίκες ήταν εκεί και κτυπούσαν από λύπη τα στήθη τους. Επίσης η Σαλώμη, αξιώθηκε να είναι μια από τις μυροφόρες, στις όποιες ο άγγελος γνωστοποίησε την ανάσταση του Ιησού. 

  Μετά την ίδρυση της χριστιανικής Εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, η Σαλώμη εξακολούθησε να διακρίνεται για το ζήλο και τις ελεημοσύνες της. Ο διωγμός εναντίον της εκκλησίας στην Ιερουσαλήμ, προξένησε μεγάλη λύπη στη Σαλώμη. Η καρδιά της υπέστη μεγάλο σπαραγμό την ήμερα, που ο Ηρώδης αποκεφάλισε τον πρωτότοκο γιο της Ιάκωβο. Αλλά η ελπίδα στον Χριστό την ενίσχυσε και με την προσδοκία των αιωνίων αγαθών παρέδωσε την ψυχή της ειρηνικά.

υγ: Πηγή εδώ