Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη...

… στον δρόμο σου για την Ιθάκη έχεις ανάγκη κι από έναν συμπαραστάτη συγκεκριμένο, από έναν γέροντα, από έναν πνευματικό, από έναν εξομολόγο γιατί θα δυσκολευτείς στον δρόμο για την Ιθάκη. Κάπου μπορεί να χαθείς, κάπου μπορεί τα κύματα να σε πάνε σε κανένα άλλο νησί διπλανό, γειτονικό και να μπερδευτείς, να λες: ¨Τώρα πού βρίσκομαι;¨ Και θα έχεις τον πνευματικό σου και θα σου λέει : ¨Παιδί μου, εκεί πέφτει η Ιθάκη!¨

Θα έχεις τον πνευματικό σου που όταν ματώσουν τα γόνατά σου επειδή κάπου χτύπησες, κάπου έπεσες, κάπου μάτωσες, θα σου λέει:¨Έλα εδώ, έλα εδώ, μη φοβάσαι, να σε καθαρίσω θέλω!Να σβήσω την πληγή σου, να καθαρίσω την καρδιά σου, να σου διαβάσω τη συγχωρητική ευχή, να κοινωνήσεις!Άντε μπράβο!Βγες πάλι στον δρόμο της ζωής!¨

...ο άνθρωπος είναι αδύναμος! Αγαπά την Ιθάκη αλλά τον τραβάει κι αυτή η γη και αμαρτάνει! Επειδή έχει ωραίες επιθυμίες αλλά είναι ταυτόχρονα λάσπη και χώμα και πηλός, τον τραβάνε κι αυτά τα πράγματα και λασπώνεται! Θυμάται όμως την καταγωγή του, ότι είναι κι αυτός χώμα και ζητά συγνώμη αλλά ευτυχώς υπάρχει η εξομολόγηση, ο πνευματικός ο οποίος μας βοηθά να πάμε στην Ιθάκη όσο γίνεται πιο καθαροί και περιποιημένοι, όσο γίνεται…

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

(ευχαριστούμε πολύ τη φίλη που μας το έστειλε)

Πολύευκτος και Νέαρχος

Η αρμένικη πόλη Μελιτίνη είναι ποτισμένη με το αίμα των Χριστιανών, όπως και ολόκληρη η Αρμενία. Το πρώτο αίμα που χύθηκε για το Χριστό σ’ αυτήν την πόλη ήταν του αγίου Πολυεύκτου το 249μΧ. Τη μνήμη του την τιμούμε στις 9 Ιανουαρίου.

Στη Μελιτινή βρίσκονταν δύο φίλοι: ο Νέαρχος και ο Πολύευκτος. Και οι δύο ήταν αξιωματικοί – ο Νέαρχος βαπτισμένος, ο Πολύευκτος αβάπτιστος. Όταν έφθασε η διαταγή του αυτοκράτορα για να εξαπολυθεί διωγμός κατά των χριστιανών, ο Νέαρχος προετοιμάστηκε να πεθάνει. Όμως η λύπη του ήταν μεγάλη, διότι είχε αποτύχει να στρέψει το φίλο του, Πολύευκτο, στην αληθινή Πίστη. Εκείνος, τότε, μαθαίνοντας την αιτία της λύπης του Νεάρχου υποσχέθηκε να προσχωρήσει στη χριστιανική πίστη.

Την επομένη ο Πολύευκτος είδε ένα όνειρο, το οποίο ανέφερε στο φίλο του: είδε τον ίδιο τον Κύριο να εμφανίζεται μπροστά του, ολόλαμπρος, να του αφαιρεί τα παλιά ρούχα, να τον ενδύει με απαστράπτοντα νέα ενδύματα και να τον επιβιβάζει στη σέλλα ενός φτερωτού αλόγου. Μετά απ’ αυτό ο Πολύευκτος πήγε πράγματι στην πόλη, καταξέσκισε δημοσίως το αυτοκρατορικό διάταγμα περί βασανισμού των χριστιανών και κατέστρεψε πολλά ειδωλολατρικά αγάλματα.

Το αποτέλεσμα ήταν ο ίδιος να βασανιστεί και να καταδικαστεί σε θάνατο. Όταν τον έφεραν στον τόπο της εκτέλεσής του, έστρεψε το βλέμμα του προς το πλήθος και βλέποντας τo Νέαρχο φώναξε περιχαρής: “Σώσε τον εαυτό σου αγαπημένε μου φίλε! Θυμήσου τον όρκο αγάπης ανάμεσά μας, που τώρα επιβεβαιώνεται”. Αργότερα, τελειώθηκε ως μάρτυρας Χριστού ολοκαυτωθείς στην πυρά και ο άγιος Νέαρχος, ο οποίος μνημονεύεται στις 22 Απριλίου.

(Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που το έστειλε)

Πρέπει να ψάχνεις με την καρδιά

…Έκανε καλό στην καρδιά, σαν δώρο. Όταν ήμουν μικρός, το φως του χριστουγεννιάτικου δέντρου, η μουσική της λειτουργίας τα μεσάνυχτα, τα τρυφερά χαμόγελα έκαναν να ακτινοβολεί με τον ίδιο τρόπο το χριστουγεννιάτικο δώρο που έπαιρνα.

- Οι άνθρωποι στον τόπο σου, είπε ο μικρός πρίγκιπας, καλλιεργούν πέντε χιλιάδες τριαντάφυλλα στον ίδιο κήπο και δεν βρίσκουν εκεί αυτό που γυρεύουν…

- Δεν το βρίσκουν, του απάντησα.

- Και όμως αυτό που ψάχνουν θα μπορούσαν να το βρουν σ’ένα μονάχα τριαντάφυλλο ή σε λίγο νερό…

- Φυσικά, απάντησα

Και ο μικρός πρίγκιπας πρόσθεσε:

- Όμως τα μάτια είναι τυφλά. Πρέπει να ψάχνεις με την καρδιά…

(απόσπασμα απ'τον "Μικρό πρίγκιπα" του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ)

Δεν ξέρεις τι χάνεις!

Μιλάω για σένα που δεν κάνεις αγώνα. Που δεν ζεις τον Χριστό και δεν ξέρεις τι χάνεις! Δεν ξέρεις τι χάνεις!

Ζεις μες στον Παράδεισο και δεν απολαμβάνεις τίποτα! Κοιτάς συνέχεια τον απαγορευμένο καρπό και δεν κοιτάς όλα τ'άλλα που σου δίνει ο Θεός ν'απολαύσεις και κοιτάς κάτι στερήσεις... Και λες: "Η Εκκλησία είναι μη και μη". Τι "μη" και "μη"; Για "μη" σου μιλάω σήμερα;
Η Εκκλησία είναι η απόλαυση, είναι το "ΝΑΙ"! Είναι η εμπειρία του Χριστού! Είναι βιώματα! Είναι χειροπιαστά πράγματα! Είναι σώμα και αίμα Χριστού! Είναι άγγιγμα Θεού! Είναι θαύμα! Είναι έκπληξη! Είναι όλα αυτά τα θαυμαστά!

Κατάλαβες; Αυτά είναι ο Χριστός!


(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Σαν το κεράκι

Θέλω να σου πω πως ζηλεύω το κεράκι... Κι έλεγα στον εαυτό μου πως πρέπει να του μοιάσω...
Αλήθεια, έχεις δει πώς λιώνει; Καίει, καίγεται ολόκληρο, ήρεμα, αθόρυβα και φωτίζει... Φωτίζει ώσπου να λιώσει ολόκληρο. Έτσι πρέπει να γίνουμε και εμείς. Έτσι πρέπει να ζούμε κι εμείς. Να είναι η ζωή μας αθόρυβη, μα φωτεινή. Να λιώνουμε από αγάπη ανιδιοτελή. Από προσευχή καρδιακή. Να ζεσταίνουμε τους γύρω μας, τους φίλους και γνωστούς μας αλλά και κάθε άνθρωπο που το'χει ανάγκη με το χαμόγελό μας. Με την αγάπη μας. Με την αισιοδοξία μας.

Πιστεύεις αυτά που Του λες;

Μην πεις ποτέ στον Θεό πράγματα που δεν τα εννοείς. Που δεν τα παίρνεις στα σοβαρά. Ο Θεός σε παίρνει πολύ στα σοβαρά. Σοβαρολογεί μαζί σου. Όταν Του μιλάς, δεν σε παίρνει ο Χριστός επιπόλαια. Στην πλάκα. Σ' ακούει πολύ σοβαρά. Δίνει όλη Του την καρδιά. Τείνει το αφτί Του, το ενδιαφέρον Του για να σε ακούσει.

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από εκπομπή Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Γίνε και συ άγιος!

Όταν τρέφεις χριστιανική αγάπη για τον πλησίον σου, όλοι οι ουρανοί σε αγαπούν. Όταν είσαι ενωμένος πνευματικά με τους γύρω σου, είσαι ενωμένος επίσης με τον Θεό και τα μακάρια πνεύματα των ουρανών.
Όταν είσαι σπλαχνικός στον πλησίον σου, ο Θεός, οι άγγελοι και οι άγιοι θα'ναι σπλαχνικοί μαζί σου.
Όταν προσεύχεσαι για άλλους, όλοι οι ουρανοί μεσιτεύουν για σένα!
Άγιος είναι ο Κύριος και Θεός μας. Γίνε και συ άγιος.

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Το διαβατήριο και η αποταμίευση

Όταν ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, στον Χριστό, στη μέλλουσα ζωή, τότε αυτή η ζωή είναι μάταιη, οπότε σε αυτή τη ζωή πρέπει επιτέλους να ετοιμάσει το διαβατήριο για την άλλη.

Και, αν τον αδικήσει ο άλλος, χαίρεται. Διότι έχει αποταμιεύσει κάτι στην ουράνια ζωή. Όσο αδικείται κανείς σε αυτή τη ζωή από ανθρώπους, τόσο αποταμιεύει στην άλλη ζωή.

(Απ'το βιβλίο "Αθωνικόν ημερολόγιον -Διδαχές ενός γέροντος" του π.Διονυσίου Τάτση)

"Πέφτουν οι μπαταρίες"

Ο γέροντας Παϊσιος έλεγε πως συνέχεια "πέφτουν οι μπαταρίες μας". Εννοούσε πως στην ψυχή μας σιγά-σιγά αδυνατίζουμε πνευματικά, χάνουμε την πίστη μας. Γι'αυτό χρειαζόμαστε ενίσχυση...
Δηλαδή αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να επαναπαύομαι. Όσο μπορώ να μην αμελώ ό,τι με βοηθάει και ενισχύει την αδυνατισμένη, καχεκτική μου πίστη.
Και τι χρειάζομαι; Χρειάζομαι προσευχή, χρειάζομαι αγώνα, χρειάζομαι να γονατίζω συχνότερα στο πετραχήλι του πνευματικού μου, να'χω ελπίδα... Να Τον κοινωνώ συχνά. Όσο πιο πολύ μπορώ...
Τότε, ψυχή μου, οι μπαταρίες σου θα φορτίζουν... Τότε θα ανασαίνεις. Θα δυναμώνεις, θα χαίρεσαι και θα χαίρεται και ο άγγελός σου!
Μπαταρίες φορτισμένες ίσον ελπίδα. Μπαταρίες φορτισμένες ίσον ανοιχτή γραμμή με τον ουρανό.

Γεμίστε την ψυχή σας με τον Χριστό!

Όταν είναι κανείς άδειος απ'τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δύο άλλα και τον γεμίζουν: ζήλειες, μίση ,ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές. Προσπαθήστε να γεμίσετε την ψυχή σας με τον Χριστό, για να μην την έχετε άδεια. Η ψυχή μας μοιάζει με μια δεξαμενή γεμάτη νερό. Αν το νερό το ρίξεις προς τα λουλούδια, δηλαδή τις αρετές, το δρόμο του καλού, θα ζεις την αληθινή χαρά και θ'ατροφήσουν οι κακίες, τ'αγκάθια. Αν, όμως, ρίξεις το νερό προς τα αγκάθια, αυτά θ'αναπτυχθούν και θα σε πνίξουν και θα μαραθούν όλα τα λουλούδια...

γέροντας Πορφύριος

(απ'το βιβλίο "Βίος και λόγοι" Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου -εκδ. Ι.Μ.Χρυσοπηγής -Χανιά)

Κάνε την έξυπνη κίνηση!

Αν αγαπήσεις τον Χριστό δε θα νιώθεις ποτέ μα ποτέ μοναξιά. Ας μην το κάνω εγώ. Εσύ μπορείς να το ζήσεις!

Ας μην είμαστε σωστοί εμείς που τα λέμε. Δεν έχει σημασία. Εσύ μπορείς να είσαι έξυπνος. Εσύ μπορείς να πιάσεις το νόημα. Και να κάνεις το βήμα που δεν κάναμε εμείς. Αλλά θέλουμε κι εμείς! Θέλουμε και προσπαθούμε!

Αλλά εσύ που'χεις όρεξη, που έχεις δίψα, που'χεις ειλικρίνεια, που έχεις καλοπροαίρετη ψυχή, κάν'το! Κάν'το εσύ! Μην κοιτάς εμένα, μην κοιτάς τον άλλο που λέμε και δεν κάνουμε. Και τι πειράζει; Εσύ κάνε! Κάνε την κίνηση την έξυπνη! Αγωνίσου! Ζήσε! Ζήσε! Να χαρείς! Να ευτυχήσεις! Το αξίζεις! Το αξίζεις!

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Πνευματική ψυχρότητα

.....Υπάρχει η πνευματική ψυχρότητα, την οποία πρέπει με κάθε τρόπο να προσπαθούμε να αποδιώχνουμε. Αιτία και αρχή της ψυχρότητας αυτής είναι η λήθη. Λησμονούμε τις ευεργεσίες του Θεού, τον ίδιο τον Θεό, τον θάνατο, την σωτηρία μας… Ο νους ζοφώνεται, η πνευματική ζωή εγκαταλείπεται, η ψυχή νεκρώνεται. Για να μην πέσετε σε αυτόν τον γκρεμό, φυλαχθείτε απ’τη λήθη. Έχετε μέσα σας, φίλο αχώριστο, τη μνήμη του Θεού. Αυτή θα θερμαίνει το ζήλο σας, θα θερμαίνει ολόκληρη τη ζωή σας...

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Για να σωθείς πρέπει να πιστέψεις!

Για να σωθείς πρέπει να πιστέψεις! Η πίστη οδηγεί στην σωτηρία.
Όταν πιστέψεις ότι υπάρχει Θεός, όταν εμπιστευτείς τον Θεό στην ζωή σου, σώζεσαι. Γιατί αυτό σε οδηγεί σε βιώματα, σε αγώνα, σε ανταπόκριση. Έτσι, κάνεις προσπάθεια μετά...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Φτάνει αστραπιαία (άγιος Νικόλαος Πλανάς)

Κάποτε στο Νέο Κόσμο γινόταν ένας γάμος στον οποίο είχε προσκληθεί. Έστειλε, λοιπόν, η οικογένεια του γαμπρού μια άμαξα για να πάρει τον παπά απ’το σπίτι του στη Γαργαρέτα. Μόλις είχε φτάσει ο αμαξάς έβγαινε ο ιερέας απ’τη πόρτα του σπιτιού, τον οποίο μόλις είδαν τα άλογα, αγρίεψαν και σήκωσαν τα πόδια. Λέει τότε ο αμαξάς στον παπα-Νικόλα: «Πάτερ μου, είναι αδύνατον με τέτοια ταραχή που έχουν τα άλογα να σε πάρω στην άμαξά μου. Θα τρέξω αμέσως να ειδοποιήσω την οικογένεια…». «Δεν πειράζει παιδί μου, του λέει, θα πάω με τα πόδια». Έτσι, ξεκίνησαν και οι δύο. Τι έκπληξη, όμως, μόλις έφτασε ο αμαξάς βλέπει και τον παπά έξω από το σπίτι του γαμπρού. «Παπά μου, λέει ο αμαξάς, πώς έφτασες εδώ;». «Μη μιλάς, παιδί μου, αυτά είναι πράματα του Θεού».

(Απόσπασμα απ’το βιβλίο του αρχιμ. π.Νικολάου Πρωτοπαπά ‘Ο νέος άγιος της εκκλησίας μας, Ιερεύς Νικόλαος Πλανάς’)