Εγώ τα πάντα για σένα

Εγώ για σένα πατέρας, εγώ αδελφός, εγώ σύζυγος, εγώ σπίτι, εγώ τροφή, εγώ ρούχο, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιο, ό,τι θέλεις εγώ. Να μη σου λείψει τίποτα. Θα δουλέψω εγώ. Ήρθα να σε υπηρετήσω, όχι να με υπηρετήσεις.
Εγώ και φίλος, και μέλος του σώματός σου και κεφάλι, και αδελφός και αδελφή και μητέρα, όλα εγώ. Μόνο να είσαι κοντά μου. Εγώ φτωχός για σένα και αλήτης για σένα. Στο σταυρό για σένα, στον τάφο για σένα.
Στον ουρανό παρακαλώ για σένα τον Πατέρα μου, στη γη έρχομαι πρεσβευτής του Πατέρα μου για σένα. Εσύ είσαι τα πάντα για μένα, και αδελφός και συγκληρονόμος και φίλος μου και μέλος του σώματός μου.
Τι άλλο θέλεις;

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

(Ευχαριστούμε πολύ τον φίλο που μας το έστειλε)

Κάνε προσευχή...

Όταν θες να δείξεις ενδιαφέρον, αγάπη, μη μείνεις μόνο στα λόγια! Τα λόγια φεύγουν, χάνονται, σκορπίζουν σαν τα φύλλα στον άνεμο..

Κάνε προσευχή... Μια στιγμή, μια ευχή έμπονη απ'τα βάθη της καρδιάς αγγίζει πιο πολύ τον άλλον. Γιατί με την προσευχή σου στέλνεις τον Κύριο στο πρόσωπο για το οποίο προσεύχεσαι. Και η θεική ζεστασιά το θωρακίζει, το χαριτώνει. Του δίνει ειρήνη, ελπίδα, χαρά. Όλα τα καλά του Χριστού μας!

Πες στον Χριστό να το έχει καλά και Εκείνος ξέρει... Ξέρει, γιατί μάς έδειξε τι θα πει αγάπη. Άπειρη αγάπη. Ξέρει, γιατί είναι ο ίδιος η Αγάπη...

Μην είσαι...ψάρι!

Άθελά μας, βέβαια! Ναι, πολλές φορές μοιάζουμε σαν τo ψαράκι μες στη γυάλα. Δηλαδή νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι ό,τι βλέπουμε πίσω απ'το γυαλί... Στην πραγματικότητα,δηλαδή, δεν ζούμε τη ζωή, αλλά την παρακολουθούμε από μακρυά. Σαν θεατές. Λες και βλέπουμε τηλεόραση...
Η δουλειά, τα προβλήματα, η συνεχής φασαρία, τα τρεξίματα του καθενός, όλα μάς κάνουν να ξεχνούμε πως υπάρχουν και άλλα πράγματα... Μας αποξενώνουν απ'την αληθινή επικοινωνία. Νομίζουμε ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω από μας και τα δικά μας προβλήματα... Θες παραδείγματα; Πήγαινε σε ένα νοσοκομείο να δεις τι πόνος υπάρχει. Πήγαινε σε μια φτωχή συνοικία να δεις σε τι άθλιες συνθήκες "ζουν" κάποιοι συνάνθρωποί μας.

Ίσως σου φανούν υπερβολικά, αλλά είναι η πραγματικότητα. Πιθανόν να ζεις ή να είχες και συ δύσκολες στιγμές. Τότε, νομίζω, θα καταλάβεις...
Όταν βγούμε απ'τη γυάλα του εαυτού μας, τότε θα μπορέσουμε να εκτιμήσουμε, να δούμε καθαρότερα τα πράγματα. Τότε, θα μπορέσουμε να διακρίνουμε τον Θεό... Τότε θα μάθουμε να αγαπάμε.

Για τις αμαρτίες μου

Πριν λίγες μέρες έφτασε στο mail της αόρατης γωνιάς το ακόλουθο κείμενο. Σας το παραθέτουμε αυτούσιο...

Τι είναι η ζωή; Πώς κάποιος αφελής άνθρωπος, όπως εγώ, μπορεί έστω και στο ελάχιστο να συλλάβει κάτι τέτοιο; Τι είναι ο θάνατος; Πώς, πότε και γιατί να είναι ένα μέρος, ένα τέλος (ή καλύτερα η συνέχεια) της ζωής; Πώς θα είναι όταν θα πεθάνω; Φοβάμαι... Φοβάμαι πολύ... Όχι τόσο τον ίδιο τον θάνατο, την ιδέα του ότι και εγώ κάποτε θα φύγω, όσο το πού θα βρεθώ... Οι αμαρτίες μου, τύψεις φοβερές, με κάνουν να παγώνω. Να σοκάρομαι. Όταν τις έκανα, δεν με ενδιέφερε, δεν σκεπτόμουν... Τώρα, όμως... Σαν αγκάθια τρυπούν την ψυχή μου... Όταν φύγω θα είναι σαν βαρίδια που δεν θα αφήνουν τον άγγελό μου να με βοηθήσει... Σαν βόθρο που μυρίζει αποκρουστικά, βρωμίζουν την ψυχή μου και το σώμα μου...

Θεέ μου, σε πλήγωσα για άλλη μια φορά. Άλλη μια φορά κάρφωσα καρφιά στα χέρια Σου και στα πόδια Σου. Ποιός είμαι εγώ; Τι κάνω; Πώς τολμάω να σε πληγώνω; Και τώρα γιατί θρηνώ; Θρηνώ, επειδή σε πλήγωσα; Ή επειδή πληγώθηκε ο εγωισμός μου;

Πώς θα Σου ζητήσω τώρα συγχώρεση; Πώς θα μπορέσω να στραφώ σε Σένα, να Σου πω το ''ήμαρτον''; Διστάζω Κύριε... Ντρέπομαι και θρηνώ...

Γι'αυτό, σκύβω το κεφάλι μου και συντριμμένος κλαίγοντας Σου ψιθυρίζω: Αμάρτησα Κύριε. Συγχώρεσέ με. Ελέησέ με τον τρισάθλιο. Έλα ξανά κοντά μου. Μη μ'αφήνεις Κύριε. Σου ζητώ συγγνώμη...

(Ειλικρινά ευχαριστούμε πολύ τον ανώνυμο φίλο/φίλη για το υπέροχο κείμενο...)

Η αγάπη για τον άλλο

Υπεράνω όλων η αγάπη! Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί, παιδιά μου, είναι η αγάπη για τον άλλο, η ψυχή του. Ό,τι κάνουμε, προσευχή, συμβουλή, υπόδειξη, να το κάνουμε με αγάπη. Χωρίς την αγάπη η προσευχή δεν ωφελεί, η συμβουλή πληγώνει, η υπόδειξη βλάπτει και καταστρέφει τον άλλον, που αισθάνεται αν τον αγαπάμε ή δεν τον αγαπάμε και αντιδρά αναλόγως. Αγάπη, αγάπη, αγάπη! Η αγάπη στον αδελφό, μάς προετοιμάζει ν'αγαπήσουμε περισσότερο τον Χριστό. Ωραίο δεν είναι;

γέροντας Πορφύριος

(απ'το βιβλίο "Βίος και λόγοι" γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου -εκδ.Ι.Μ.Χρυσοπηγής Χανιά)

Ζήτα το ουτοπικό, εν πόνω καρδίας!

…Όλη η ιστορία της πρότασης του Χριστού είναι να μας πει: Άσε τις θεωρίες σου, άσε τους νόμους! Κομμάτια να γίνουν! Κομμάτια να γίνει οποιοσδήποτε τύπος θρησκευτικός! Τι να κάνουμε όταν είμαστε μέσα στην εκκλησία σαν τα ρομπότ ; Τι κάνει ο ένας; Τι κάνει ο άλλος; Μετάνοιες, σταυρούς, αλάδωτα, κοινωνίες, εξομολογήσεις, αλλά η καρδιά μας δεν αγγίζει τον Θεό; Δεν ενδιαφέρεται γι’ Αυτόν; Γιατί; Γιατί δεν τολμούμε! Γιατί δεν πιστεύουμε ότι μπορούμε να έχουμε αληθινή σχέση με τον Χριστό! Ας μην το πολυπιστεύουμε όμως! Δουλειά του Θεού είναι να μας δώσει την πίστη! Το θέμα είναι να έχουμε το ανδρείο φρόνημα να τολμήσουμε! Εν πόνω καρδίας! Τι σημαίνει εν πόνω καρδίας; Η προσέγγισή μας με τον Χριστό να συνοδεύεται με πόνο καρδιάς. Δηλαδή με κόπο καρδιάς! Πόνο καρδιάς, όχι αυτό το θιγμένο: "Αχ στενοχωρήθηκα!". Αλλά, πόνο καρδιάς! Δηλαδή να’ χει κόπο η καρδιά μου! Ποιος είναι ο κόπος; Το να αρνούμαι τα θελήματά μου! Εκεί που το θέλεις, να λες όχι! Και αυτή τη θυσία να κάνεις, ζητώντας αυτό το ουτοπικό! Να γίνει ο Θεός μια ζωντανή πραγματικότητα!...

(Απόσπασμα από κήρυγμα του π.Βαρνάβα Γιάγκου, Ι.Ν.Παναγίας Λαοδηγήτριας Θεσσαλονίκης)

(Ευχαριστούμε πολύ τη φίλη που μας το έστειλε)

Διαβάζεις την Καινή Διαθήκη;

Όσο μελετάς την Καινή Διαθήκη τόσο περισσότερο αγιάζεσαι. Τόσο αφήνεις τον Θεό να σε ευλογήσει, να σου δώσει Χάρη... Κάπου λέει: όταν προσεύχεσαι, μιλάς στον Θεό. Όταν μελετάς την Καινή Διαθήκη, σου μιλάει ο Θεός...

Βάλε σκοπό στη ζωή σου να μην περνάει μέρα που να μην ανοίγεις αυτό το βιβλίο...Έστω και έναν-δύο στίχους. Λίγο-λίγο κάθε μέρα. Δεν θα το καταλαβαίνεις, αλλά αυτό θα σε βοηθήσει σε όλη τη διάρκεια της ημέρας, σε όλη τη διάρκεια της ζωή σου. Ο λόγος του Θεού έχει απίστευτη δύναμη! Μην προσπαθήσεις να το εξηγήσεις λογικά. Η πίστη μας είναι υπέρλογη...

Καλή αρχή!

Η αόρατη γωνιά εύχεται σε όλους καλή αρχή στη Μ.Τεσσαρακοστή... 

Ας αγκαλιάσουμε με όλη μας την καρδιά αυτή την πολύ ευλογημένη περίοδο. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να πλησιάσουμε το Θεό... Με περισσότερη προσευχή, με νηστεία, με υπομονή και αγάπη.

Καλή προσπάθεια και καλή αρχή σε όλους!

Στιγμές

Για να διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο σημαίνει πως δεν είσαι τυφλός ή τυφλή... Όπως ο τυφλός της παραβολής...

Εκείνος ο άνθρωπος δεν μπορούσε να δει. Λαχταρούσε, όμως, να γίνει καλά και γι'αυτό μόλις άκουσε τον Χριστό ΔΕΝ άφησε την ευκαιρία.

Ας μάθω στη ζωή μου να μην χάνω τις ευκαιρίες. Τις στιγμές. Ας ζήσω αληθινά, δυναμικά το "τώρα". Ας αφήσω το "μετά". Το "μετά" δεν το γνωρίζω και δεν είναι δική μου υπόθεση.

Αν προσπαθώ να ζω την κάθε στιγμή, αν μάθω να χαίρομαι έστω και με τα πιο μικρά, τα πιο απλά, τα φαινομενικά μηδαμινά πράγματα, τότε θα ομορφαίνω τη ζωή μου.

Ομόρφαινε την κάθε στιγμή και ζήσε αληθινά ακόμα και την πιο μικρή λεπτομέρεια της ζωής σου!

Ένας ξένος ιερέας

…Μια νύχτα ξημερώνοντας της εορτής του αγίου ιερομάρτυρα Φωκά, είχε συγκεντρωθεί η συνοδεία για την τέλεση ολονυκτίας στον άγιο Ιωάννη. Είχε προχωρήσει αρκετά η ιερή ακολουθία. Η ψαλμωδία των απλοϊκών ψαλτών, τα αναγνώσματα των γυναικών και η ταπεινή φωνή του ιερουργού παπα-Νικόλα δημιουργούσαν μια παραδεισένια ατμόσφαιρα... Μια γυναίκα βλέπει ξαφνικά πίσω απ’τον παπα-Νικόλα έναν μεγαλοπρεπή ιερέα με επανωκαλύμμαυχο να παρακολουθεί με αγαλλίαση την ακολουθία. Στην αμηχανία της ποιος τάχα να ήταν ο μεγαλοπρεπής ιερέας και πώς βρέθηκε στο ιερό, πάει στον γέροντα και του λέει: «Πάτερ μου, ένας ξένος ιερέας είναι δίπλα σας και παρακολουθεί πώς ψάλλουμε την ιερή ακολουθία». Τότε, ο παπα-Νικόλας έφερε το δάχτυλό του στο στόμα του και χαμηλόφωνα της λέει: «Σσσς… είναι ο ιερομάρτυρας Φωκάς…». Τον είχε αντιληφθεί και δεν παραξενεύτηκε, επειδή το θεωρούσε φυσικό να παρίσταται εκείνος ο άγιος προς τιμήν του οποίου τελούσαν την ακολουθία.

(Απόσπασμα απ’το βιβλίο του αρχιμ. π.Νικολάου Πρωτοπαπά ‘Ο νέος άγιος της εκκλησίας μας, Ιερεύς Νικόλαος Πλανάς’)

Τον ίδιο Χριστό αγαπάμε όλοι!

Ένας είναι ο ήλιος. Αλλά τώρα εγώ τον βλέπω μέσα από ένα τζάμι που έχει μια κουρτίνα. Που άλλος τον βλέπει έξω στην εξοχή που αγγίζει κατευθείαν το πρόσωπό του. Άλλος τον βλέπει από έναν φεγγίτη. Άλλος φοράει γυαλιά ηλίου. Άλλος δεν τον βλέπει καθόλου επειδή έχει σύννεφα στην πόλη του.....
...Θα δεχτείς τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος που θα μπει στη δική σου ύπαρξη και θα σου δώσει το δικό σου τρόπο να συλλάβεις την ίδια πραγματικότητα της Εκκλησίας. Τα ίδια πράγματα πιστεύουμε όλοι! Τον ίδιο Χριστό αγαπάμε όλοι! Αλλά ο καθένας Τον προσαρμόζει στα δεδομένα του. Στην ύπαρξή του. Στο δικό του σώμα, στη δική του ψυχή, στα δικά του τα δεδομένα, στις δικές του προδιαγραφές. Στις δικές του τις προυποθέσεις.
Αυτό δεν συνιστά αλλοίωση του Χριστού. Αυτό δείχνει την μεγάλη ευελιξία του Κυρίου. Την μεγάλη Του αγάπη. Την μεγάλη προσαρμοστικότητα της αλήθειας, η οποία είναι μία, αλλά ταιριάζει σ'όλους τους ανθρώπους με τον δικό της τρόπο...

(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]

Φτιάχτηκες για να πετάς!

Τα αεροπλάνα δεν είναι φτιαγμένα για να κάθονται στάσιμα στη γη ή για να κάνουν βόλτες στο αεροδρόμιο. Φτιάχτηκαν για να πετούν!

Έτσι είμαστε και εμείς. Μπορεί να νομίζουμε ότι δεν μπορούμε τίποτα να πετύχουμε, ότι δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα, αλλά αν το θελήσουμε μπορούμε να...απογειωθούμε! Αυτό θα γίνει αν ταπεινωθούμε και ανοίξουμε τα σκοτεινά δωμάτια της ψυχής μας ώστε να τα λούσει το φως της Θείας Χάρης. Αν το θελήσουμε -ελεύθερα- μπορούμε να Τον προσεγγίσουμε.

Μπορούμε να νιώσουμε από τώρα τον Παράδεισο!

Τελικά, τι είναι οι αδικίες;

Πολλές φορές νομίζουμε ότι μας αδικούν.
Ξέρετε, όμως, τι είναι στην πραγματικότητα οι αδικίες;

Οι αδικίες ουσιαστικά είναι ευεργεσίες. Κανείς δεν μπορεί να μας αδικήσει όταν εμείς δεν αδικούμε τον εαυτό μας. Τον εαυτό μας τον αδικούμε όταν δεν ζούμε πνευματικά. Πνευματικά ζούμε όταν τηρούμε τις εντολές...

γέροντας Παϊσιος

(Ευχαριστούμε πολύ το φίλο που μας το έστειλε)

Σημασία έχει τι θα κάνουμε τώρα!

...Κι εγώ σκέπτομαι ότι αμαρτάνω. Ότι δεν βαδίζω καλά. Ό,τι, όμως, με στεναχωρεί, το κάνω προσευχή, δεν το κλείνω μέσα μου, πάω στον πνευματικό, το εξομολογούμαι, τελείωσε! Να μη γυρίζουμε πίσω και να λέμε τι δεν κάναμε. Σημασία έχει τι θα κάνουμε τώρα, απ'αυτή τη στιγμή και έπειτα. Όπως λέει και ο απόστολος Παύλος: "Τα μεν οπίσω επιλανθανόμενος, τοις δε έμπροσθεν επεκτεινόμενος". (= Ξεχνώ αυτά που είναι πίσω μου και κάνω ό,τι μπορώ για να φτάσω αυτά που βρίσκονται μπροστά μου)

γέροντας Πορφύριος

(απ'το βιβλίο "Βίος και Λόγοι" του γέρ.Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου -εκδ.Ι.Μ.Χρυσοπηγής Χανιά)