Όλοι, λίγο ή πολύ, έχουμε εμπόδια και δυσκολίες. Το θέμα είναι πώς τα αντιμετωπίζουμε και πώς στεκόμαστε απέναντί τους! Ο απόστολος Παύλος δίνει την πιο σωστή κατεύθυνση... Είχε γράψει σε μια επιστολή του τα εξής: "Γνωρίζουμε καλά πως η θλίψη εργάζεται σιγά-σιγά και φέρει ως πολύτιμο αγαθό την υπομονή, η δε υπομονή έχει ως καρπό της την δοκιμασμένη αρετή, η δε δοκιμασμένη αρετή φέρει την σταθερή ελπίδα προς το Θεό". Αυτά είναι πολύ σπουδαία λόγια, αν μπορέσουμε να εμβαθύνουμε έστω και λίγο...
> Για να φτάσεις κάπου πρέπει να προσπαθήσεις.
> Για να δεις ηλιοβασίλεμα πρέπει να ηλιοκαείς.
> Για ν'ανεβείς σε μια βουνοκορφή πρέπει να ιδρώσεις σκαρφαλώνοντας.
> Για να αισθανθείς χαρά αληθινή πρέπει να δοκιμαστείς με λύπες.
> Για ν'ανθίσει ένα δέντρο πρέπει να αντέξει με γυμνά κλαδιά το κρύο του χειμώνα.
Ποτέ μην το βάζεις κάτω!
Μία απορία μου γέννησε το άρθρο σου: πρέπει τελικά να δοξάζουμε το Θεό για τις δυσκολίες ή να Τον παρακαλούμε να μας προστατέψει από αυτές;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω τη γνώμη σου μόλις μπορέσεις!
Στέργιος
Νομίζω πως πρέπει να παρακαλούμε τον Θεό να μας προστατεύει από κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Αυτό, επειδή δεν έχουμε φτάσει το επίπεδο και την πνευματική κατάσταση αγίων ανθρώπων όπως ο γέροντας Παϊσιος ή ο γέροντας Πορφύριος, οι οποίοι παρακαλούσαν τον Θεό να πάρει αρρώστιες (καρκίνο) από άλλους ανθρώπους και να τον δώσει σε αυτούς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως, αν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και εμπόδια, θα πρέπει να Του λέμε να μας δίνει τη δύναμη να τα ξεπερνάμε!
Υ.Γ.: Να μην ξεχνάμε πως ο Θεός ποτέ δεν θα μας δώσει σταυρό βαρύτερο από αυτόν που αντέχουμε!
Πολύ παρήγορο αυτό.. Απλά πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδεά πως σε αυτή τη ζωή δεν πρόκειται να βρούμε την απόλυτη ευτυχία. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει την ύπαρξη και μίας άλλης ζωής. Γιατί δεν είμαστε πλασμένοι για τούτο τον κόσμο τον πρόσκαιρο αλλά για κάτι άλλο πολύ μεγαλύτερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτέργιος