Φιλότιμο και Θεία Πρόνοια

Στην Κόνιτσα ήμουν στη μονή Στομίου. Μετά την πανήγυρη στις 8 Σεπτεμβρίου, οι προσκυνητές τα είχαν αφήσει όλα άνω-κάτω. Εκεί που τακτοποιούσα κάτι, βλέπω, κάθησε η αδελφή μου και μια άλλη κοπέλα να συμμαζέψουν. Αυτή η καημένη είχε ακόμη δύο αδελφές οι οποίες είχαν παντρευτεί και αυτή που ήταν μεγαλύτερη είχε μείνει ακόμα ανύπαντρη. Τι φιλότιμο είχε! Αφού τα τακτοποίησαν όλα στο τέλος μου λέει: «Αν χρειάζεται πάτερ κάτι να καθήσουμε να κάνουμε και τίποτε άλλες δουλειές». Τόσο πολύ φιλότιμο! Λέω μέσα μου. Πάω στο εκκλησάκι και λέω με όλη μου την καρδιά: Παναγία μου, οικονόμησέ την εσύ. Εγώ δεν έχω τι να της δώσω-και να είχα δεν θα το δεχόταν κιόλας. Ε, μόλις πήγε στο σπίτι της, την περίμενε ένας που ήμασταν μαζί στρατιώτες, ένα πολύ καλό παιδί, κομμάτι μάλαμα και από καλή οικογένεια. Παντρεύτηκαν, μια χαρά! Πώς την πλήρωσε η Παναγία!

Παισίου Αγιορείτου: Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο (βλέπε & http://istologio.org/?p=2079&utm_source=feedburner&utm_medium=email&utm_campaign=Feed%3A+istologio+(Alive+blog))