Τη λέξη "μοίρα" τη χρησιμοποιούν άνθρωποι που έχουν ξεχάσει ποιοι πραγματικά είναι. Που έχουν ξεχάσει τα όνειρά τους. Κι εσύ; Κάποτε είχες όνειρα... Τα θυμάσαι;
Νεκρός δεν είναι αυτός που δε ζει, αλλά αυτός που μισο-ζει εγκλωβισμένος στα σύνορα της καθημερινότητας.
Νομίζω ότι δεν είναι τίποτα τυχαίο.Η μοίρα-όπως κι η τύχη-διαμορφώνεται μέσα απ΄ τις πράξεις μας και τις επιλογές μας.Χαρούμενη καλημέρα Σεβάχ!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλιες υπέροχες καλημέρες Σοφία μου :)
ΔιαγραφήΠολύ σωστό! Η ζωή δεν εξαρτάται από τις ανάσες μας αλλά πόση ζωή δίνουμε σε αυτές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς δημιουργούμε ή καταστρέφουμε!
Καλημέρα Σεβάχ μου!
Καλημέρα Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη :)
Πολύ πολύ όμορφο και σωστό.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα V!
ΔιαγραφήΤίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε μέρα είναι μια νέα αρχή, μια καινούρια ζωή.
Δεν υπάρχει μοίρα, γιατί κάθε στιγμή εσύ αλλάζεις.
Μόνο να θυμάσαι το εξής: Να μην μένεις στα λάθη του παρελθόντος & να μην ξεχνάς τα όνειρά σου!
Υ.Γ. Αν θελήσει ο Θεός, να αποκτήσω παιδιά στη ζωή μου, αυτό θα ήθελα να τους μάθω.
Βάγια
Καλησπέρα Βάγια!
ΔιαγραφήΠολύ σωστά :)
Ah sì, ho fatto molto sogni...e tanti si sono anche avverati :-) Amo molto questo dipinto con poco colore ed un'aria 'antica', molto suggestivo .
ΑπάντησηΔιαγραφήThnx Jane.
ΔιαγραφήKeep dreaming :)
Ονειρεύτηκες σημερα; :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα marie μου!
ΔιαγραφήΚαράβι τα όνειρα που περιμένουν το φύσημα του αγέρα :)
Δεν ξέρω, Σεβάχ. Όνειρα, απεγκλωβισμός απ' την καθημερινότητα ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά δεν πιστεύω στη μοίρα γιατί αντιβαίνει στην ελευθερία μου και αυτό δε μ' αρέσει. Αλλά απ' την άλλη ξέρω ότι ελάχιστα ορίζω στη ζωή.
Τα όνειρα ... τα όνειρα είναι επικίνδυνο πράγμα. Σε κάνουν να μεγαλοπιάνεσαι με τη φαντασία σου. Σε άλλους βγαίνουν, σε άλλους όχι. Και πρέπει να έχεις γερό στομάχι να το αντέξεις αν είσαι "στους όχι".
Δεν ξέρω, λοιπόν, για τα όνειρα .. Ίσως γιατί "μας γέρασαν προώρως, Γιώργο, το κατάλαβες;" (Νέοι της Σιδώνος, Μ. Αναγνωστάκης)
Χμ...
ΔιαγραφήΩραία οπτική γωνία, φίλε/η Π!
(Πάντως, έχω την εντύπωση ότι ο Μ.Αναγνωστάκης δεν καταδικάζει τα όνειρα. Ίσως, μας συμβουλεύει να μην χανόμαστε άδικα στο στροβιλισμό του ουτοπισμού)
Συμφωνώ για τον Αναγνωστάκη. Και το θέτεις και ωραία. Αυτό το μάταιο κυνήγι χιμαιρών κι εγώ το φοβάμαι. Δύσκολο να διακρίνεις τη διαφορά, όμως, δε συμφωνείς; Ο Θεός ας φωτίζει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, είναι :)
Διαγραφή