Κάποτε ένας απλός άνθρωπος,ένας ζητιάνος,ο Λεύκιος πλησίασε τον μεγάλο και ένδοξο βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρο και του ζήτησε ελεημοσύνη. Εκείνος γύρισε, τον κοίταξε και του υποσχέθηκε ότι θα του δώσει μια πόλη του βασιλείου του. Γέλασε ο πτωχός άνθρωπος, νομίζοντας προφανώς ότι ο βασιλιάς αστεεύεται. Αλλά τότε ο Μέγας Αλέξανδρος του είπε: Δεν αστειεύομαι Λεύκιε. Μη σκέπτεσαι ποιός είσαι εσύ που ζητάς, αλλά ποιός είναι αυτός που σου δίνει.Όταν στεκόμαστε σε προσευχή, μη λησμονούμε ποτέ ποιός είναι αυτός στον οποιο με τα λόγια της προσευχής απευθυνόμαστε. Ώστε να μη φερόμαστε ασύνετα και επιπόλαια,αλλά να ζητούμε ανάλογα της δύναμης και του πλούτου του. Να ανεβάζουμε τα αιτήματά μας. Να ζητούμε πολλά, πάρα πολλά. Και μεγάλα, πολύ μεγάλα. Αυτό θέλει ο Θεός.
(από το βιβλίο του π.Αστερίου Χατζηνικολάου "Η κραυγή μου προς Σε ελθέτω")
Πολύ όμορφο το κείμενο που καταθέτεις ενώπιών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
http://odevontas.blogspot.com/
Το θέμα είναι πως, ενώ έχουμε ένα σωρό παραδείγματα, συνήθως δεν πιστεύουμε σε αυτά που προσευχόμαστε... Ζητούμε ένα θαύμα,την σωστική επέμβαση του Θεού στη ζωή μας, αλλά κατά βάθος δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε στη δύναμή Του...
ΑπάντησηΔιαγραφή