Ο Κύριος προσευχόταν πάρα πολύ. Αγαπούσε την προσευχή.Θα'θελα, θα μου άρεσε αυτό πολύ -αν ζούσα την εποχή του Κυρίου- να βλέπω τον Κύριο, το πρόσωπο του Κυρίου μετά την προσευχή. Όταν,φυσικά,προσευχόταν εκείνη την ώραδε θα μπορούσα να Τον αντικρύσω... Εϊμαι σίγουρος γι'αυτό. Αλλά θα'θελα να μπορώ να βλέπω μετά την προσευχή το πρόσωπό Του... Πώς είναι... Ε, δεν πειράζει που δεν βλέπω τον Κύριο. Βλέπω τους Χριστιανούς που βγαίνουν μετά την εκκλησία. Έχετε δει αυτούς που βγαίνουν μετά την Θ.Λειτουργία πώς είναι; Τι ωραία πρόσωπα! Προσευχόμενα πρόσωπα!Λέει ο Βιργκίλ Γεωργίου στο βιβλίο του "Απ'την 25η ώρα στην αιώνια ώρα" ότι μετά την Θ.Λειτουργία στο χωριό του έβλεπε τον κόσμο που έβγαινε απ'την εκκλησία και όλα τα πρόσωπα ήταν πανέμορφα. Δεν υπήρχε άσχημο πρόσωπο! Δεν υπήρχε κακοφτιαγμένος άνθρωπος. Δεν υπήρχε άσχημη γυναίκα, άσχημη κοπέλα, άσχημο αγόρι, άσχημος παππούς και γιαγιά. Όλοι -λέει-μετά τη Θ.Λειτουργία έχουν κάτι στο πρόσωπό τους, έναν γλυκασμό, μια ωραιότητα...Άλλου κόσμου... Είναι η σφραγίδα της προσευχής!
(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου [(από Αθέατα περάσματα http://www.atheataperasmata.com)]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου