Μια φορά είχε έρθει στο καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία και δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτό το πάθος. Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβει ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει. Το παιδί απελπίστηκε. «Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε, και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ, θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό». Όταν άκουσα το πρόβλημά του, το πόνεσα το καημένο και του είπα: «Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου απ’αυτά που δεν μπορείς να κάνεις, αλλά από αυτά που μπορείς να κάνεις. Για να δούμε τι μπορείς να κάνεις και να αρχίσεις από αυτά. Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;». «Μπορώ», μου λέει. «Μπορείς να νηστεύεις κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;». «Μπορώ». «Μπορείς να δίνεις ελεημοσύνη το ένα δέκατο απ’το μισθό σου ή να επισκέπτεσαι αρρώστους και να τους βοηθάς;». «Μπορώ». «Μπορείς να προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω και αν αμάρτησες και να λες: «Θεέ μου, σώσε την ψυχή μου;». «Θα το κάνω γέροντα» μου λέει. «Άρχισε, λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνεις όλα αυτά που μπορείς και ο Παντοδύναμος Θεός θα κάνει το ένα που δεν μπορείς». Το καημένο ηρέμησε και συνέχεια έλεγε: «Σ’ευχαριστώ,πάτερ». Είχε, βλέπεις, φιλότιμο και ο Καλός Θεός το βοήθησε.Οδηγίες απ’τον γέροντα Παϊσιο
(απ’το περιοδικό «Τα κρίνα» τεύχος Απρ.2004)
Μπορώ να πω πως το παράδειγμα αυτό είναι τρανταχτό και συνεπάγεται ένα σωρό πάθη. Το ίδιο μπορεί να κάνει και με το πάθος του ψέματος. Το ενθαρρυντικό είναι πως για κάθε πάθος υπάρχει και η λύση του, όπως και για κάθε αρρώστια το αντίστοιχο φάρμακο. Λοιπόν αυτό το κείμενο με έκανε να πάρω δύναμη γιατί πρώτα από όλα οι απαντήσεις είναι Πνευματικώς τεκμηριωμένες...Δηλαδή ο γέροντας Παίσιος δεν έλεγε τίποτα ''δικό του'',αλλά όλα ήταν απαντήσεις του Αγίου Πνεύματος, τις οποίες απαντήσεις απέκτησε ή καλύτερα του χάρισε, γιατί το <> Κατα Ιωάννην κεφάλαιο 3.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω να καταθέσω ίσως κάτι αρνητικό και ζουμερό, όχι κατακριτέο αλλά μια αντικειμενική ή και μη αλήθεια ή/ και αν θέλετε διαπίστωση. Συνήθως οι καλούμενοι πνευματικοί κάνουν το ακριβώς αντίθετο εν σχέσει με το παράδειγμα που που προανεφέρθη. Εν προκειμένω βάζουν πολύ κανόνα..εξαρτάται τι έκανες βέβαια, αλλά δεν μπορεί ο καθένας να τα σηκώσει το βάρος αυτού του κανόνος. Άκουσα πως << και από τον πνευματικό σου πατέρα υπάρχει περίπτωση να κολασθείς επειδή δεν ήταν ο κατάλληλος και δεν ήταν στα ''μέτρα'' σου, όπως θα λέγαμε και σήμερα. Οπότε πρέπει να συμπονούμε, όπως ο γέροντας και να μην βάζουμε ''ηθικές καθηκοντολογίες'' για να καθαρίσουμε, κοιμήσουμε τις συνειδησιακές μας ενοχές και τύψεις. Να αγωνιζόμαστε όσο ''αντέχουμε'' και γιατί οι χορδές τις ψυχής και της κιθάρας είναι επίσης ελαστικές.