Δοκιμάζεις. Δεν ανοίγει η πόρτα. Ξαναδοκιμάζεις. Τοκ, τοκ. Δεν ανοίγει η πόρτα. Ε, άμα αρχίσεις και την κλωτσάς και τη σπάσεις, μπορεί να μπεις στο τέλος μέσα. Αλλά -νομίζω- η πιο ωραία πόρτα που ανοίγει ο Θεός στη ζωή μας είναι αυτή που ανοίγει κάπως πιο άνετα, πιο εύκολα. Με κόπο βέβαια και επιμονή, αλλά όχι πολύ πολύ πείσμα.
Έτσι νιώθω. Ότι κάπου δεν πρέπει να πολυπεισματώνεις, αλλά να δέχεσαι και ένα σημάδι. Ότι, μήπως αυτό είναι απ'τον Θεό να μην πολυεπιμείνω. Να αλλάξω κατεύθυνση...
(απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου -www.atheataperasmata.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου