Ένα θαύμα και μια απορία

Πριν λίγες μέρες ένας φίλος μου γλίτωσε από καθαρό θαύμα σε τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή του...
Είναι ένας κανονικός άνθρωπος όπως όλοι μας. Με μέτρια, χλιαρή πίστη -όπως λέει ο ίδιος. Αλλά το τι έζησε, το τι είδε, το τι αισθάνθηκε τη στιγμή του ατυχήματος, τον συγκλόνισαν... Και μου είπε κάτι που με προβλημάτισε πάρα πολύ. Μου είπε: "Με αγαπάει πολύ ο Θεός. Αυτό κατάλαβα".

Μακάρι να μπορούσαμε να αισθανόμασταν όλοι έτσι. Ως τα ευνοημένα, τα αγαπημένα του Θεού. Τότε θα αλλάζαμε τρόπο ζωής. Τότε θα σκεφτόμασταν αλλιώς... Τότε θα μαλάκωνε η καρδιά μας, θα άνοιγαν τα μάτια της ψυχής μας...

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεός αγαπάει όλους μας. Εντελώς ξεχωριστά, εντελώς αληθινά, εντελώς προσωπικά. Εμείς, όμως, αγαπάμε τον Θεό;