Η ζωή του αγιορείτη μοναχού είναι φυσική, η πίστη του αυθεντική, τα αισθήματά του πηγαία, η λογική του υπερβατική. Κοντά του νιώθεις διαφορετικός αλλά συγγενής, ανθρώπινος με θεϊκές προοπτικές, μικρός αλλά παρηγορημένος, με δέος αλλά οικείος. Δίπλα του συγχωρείς, πιστεύεις, παραμυθείσαι, ελπίζεις. Ζεις τη θεϊκή εμπειρία, την αιωνιότητα, το θαύμα, τη χάρη του Θεού. Δίπλα του ποθείς την αγιότητα...
(Απόσπασμα απ'το βιβλίο του μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικολάου Χατζηνικολάου "Φωνή αύρας λεπτής")
Πόσο δίκιο έχει/ς... Ένα προσκύνημα στο Όρος μπορεί να σε πείσει... Ακόμα και τους πιο δύσπιστους...
ΑπάντησηΔιαγραφή