Ειναι φυσιολογικό ο νέος να γοητεύεται απο του κόσμου τη λάμψη.
Η κατάκριση, το lifestyle, το rock και το roll, μερικά από τα θέλγητρα στ' αλήθεια σε κερδίζουν.
Εξάλλου χωρίς αυτά τι θα λέγαμε στις συζητήσεις.
Εσύ που δεν ξέφυγες... μη λυπάσαι!
Eσύ που τα ασπάστηκες είσαι cool!
Φυσιολογικό δεν είναι;
Είναι 2011!
Εξάλλου όλοι το κάνουν.
Εσύ γιατί να διαφέρεις;
Εξάλλου όλοι γοητεύονται.
Σε καλώ σε μια συναντησή. Θα ενώσουμε τους φυσιολογικούς μας κόσμους.
Διστάζεις...
'Ελα μην τα χαλάς.
Σε θέλω φορτσαρισμένο! 'Εχω διάθεση στη σημερινή μας συνάντηση να μάστε από την ίδια πάστα. Να ανήκουμε στο σύγχρονο σύστημα!
Εξάλλου σου το πα ήδη. Είσαι παιδί του 2011!
Θέλω να κατακρίνεις, έχει πλάκα...
'Ερχεσαι στην συνάντηση. Αρχίσαμε τα γνώστα. Ξέρεις εσύ... Αυτά που γοητεύουν. Γελάμε... Η ώρα περνά...
Η κουβέντα φτάνει στην 'Ελενα. Χώρισε... Τώρα βλέπει ψυχoλoγο. Η κουβέντα φτάνει στον Νίκο. Ο γιατρός του είπε να κόψει το τσιγάρο. Κινδυνεύει. Για τον Στέφανο τά μάθες; Μετά απο την μέθη πήγε και τρακάρισε ξημερώματα Kυριακής. Δεν σου πα και για τον Γιάννη. Θύμασαι που ήθελε να κάνει τη ζωή του ; Δεν πέρασε στις Πανελλήνιες...
Σε κοιτώ και με κοιτάς. Συνειδητοποιείς το χάος. Που πήγε η γοητεία;
Απογοήτευσις!
Σου λέω << όσο εύκολα γοητεύτηκα τόσο εύκολα απογοητεύτηκα>>.
Μου απαντάς << πρέπει να ξεφύγουμε έστω και την υστάτη>>.
Σου χαμογελώ συγκαταβατικά. Συνειδητοποιώ το φυσιολογικό: "η ζωή Του, Ζωή μου".
(Ευχαριστούμε θερμά το φίλο που το έγραψε και μάς το έστειλε!)
πολυ ωραιο το αρθρο αυτο μπραβο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή