Ακίνητο το καράβι!

Θα σας πω ένα γεγονός. Τη δύναμη της προσευχής του (σσ: του γέροντα Εφραίμ του Κατουνακιώτη). Ήταν κάποιο παιδί, πνευματικοπαίδι του γέροντα -τώρα είναι καθηγητής- να εξομολογηθεί στο γέροντα(σσ: τον π.Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη) και του λέει ο γέροντας "πήγαινε παιδί μου και στον παπα-Εφραίμ να σε βοηθήσει πνευματικά γι'αυτό το θέμα". Πήγε το παιδί. Ο παπα-Εφραίμ ήταν ακόμα μόνος του, δεν είχε πάρει ακόμα υποτακτικό. Και το κράτησε εκεί το παιδί. Εν τω μεταξύ, την άλλη μέρα το πρωί έπρεπε να φύγει. Του λέει: "Θα συνεχίσουμε. παιδί μου, το πρωί". Το παιδί το πρωί κοιτάζει το ρολόι. Σε είκοσι λεπτά ερχόταν το καράβι! Ώσπου να κατεβεί από πάνω απ'τα Κατουνάκια κάτω στα Καρούλια, εκεί ήθελε μισή ώρα. Λέει "γέροντα δεν έχω ώρα!" "Η 'ώρα είναι δική μας".
Το καράβι φάνηκε μόλις καβάντζαρε εκεί. Σταυρώνει ο παπα-Εφραίμ το καράβι, σταμάτησε το καράβι! Το παιδί κοίταζε. Μία ώρα! Τελειώσανε τη δουλειά, του λέει "φύγε και εγώ θα το κανονίσω"... Όταν το παιδί έφτασε στα Καρούλια, σταύρωσε ο παπα-Εφραίμ πάλι το καράβι και ξεκίνησε το καράβι. Και πρόλαβε το παιδί...

απόσπασμα από ομιλία του π.Αθανάσιου Σιμωνοπετρίτη με θέμα "Αγιορείτικες εμπειρίες"