Είδαμε τα μαλλιά σου. Να δούμε και τα κόκκαλά σου.

Διαξιφισμοί με τοίχους


"ΕΙΔΑΜΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ. ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΚΚΑΛΑ ΣΟΥ".

- Τι είναι αυτό; Αναρχικός το είπε; Κανά φρικιό; Πολύ μακάβριο!...
- Εξαρτάται... Αυτοί, είναι, πάντως, και πολύ αισιόδοξοι να ξέρεις, όσοι το λένε.
- Αναρχικοί;
- Μόνο; Οι πιο κορυφαίοι αναρχικοί και οι πιο συνεπείς που το ρίχνουν έξω τελείως και παίρνουν τα βουνά.
- Τι λες, ρε παιδί, υπάρχουν και τέτοιοι;
- Σαφώς! Φοράνε ρούχα κουρελιασμένα ή εν πάση περιπτώσει πάρα πολύ απλά, κοιμούνται πολύ λίγο, ξενυχτάνε πάρα πολύ, χλευάζουν την κοινωνία, αδιαφορούν για τις ευπρέπειες και τους καθωσπρεπισμούς...
- Σοβαρά;
- Βεβαίως!
- Τα σπάνε;
- ΟΛΑ!
- Με το κατεστημένο;
- Το'χουν γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια...
- Με τα πλαστικά χρήματα, με τις καταθέσεις, με τα Χρηματιστήρια, Συστήματα, Κυβερνήσεις και εξουσίες, Συμμαχίες, Κεφάλαιοκλπ;
- Τους έχουν βγει μπροστά! Κανένας δεν τους πιάνει! Έχουν καταργήσει πέρα για πέρα το κατεστημένο!!
- Τι λες ρε παιδί!... κάτι είπες για μαλλιά...
- Μαλλιά, γένια, φουλ!
- Με ενδιαφέρει άμεσα η περίπτωση. Όμως, δεν μου εξηγείς ακριβώς το slogan;
- Κοίταξε να δεις: όταν κανείς εντάσσεται στην παρέα τους, του κόβουνε μια τούφα μαλλιά.
- Και μετά; Τι σημαίνει αυτό;
- Ότι κόβουνε τη σχέση με το φιάσκο του κόσμου και τον εμπαιγμό και ότι σφραγίζονται για τη δική τους παρέα και για τη δική τους ζωή.

- Καλό αυτό. Και για τα κόκκαλα τι σημαίνει;
- Άκου: Λένε: Είδαμε τα μαλλιά σου, κάνοντας τη δήλωση ότι ξεκινάς μαζί μας... Τώρα θέλουμε να δούμε και τα κόκκαλά σου. Ας πούμε τα "κότσια" σου στον αγώνα που κάνουμε. Πόσο αντέχεις.
- Α, εντάξει...Γιατί δεν λέει όμως τα κότσια;
- Γιατί εννοεί και άλλα.
- Τι;
- Άνθρωπος που αρνείται τη συμβατικότητα της καταναλωτικής κοινωνίας, όπως αντιλαμβάνεσαι, απαρνείται και τις κοιλιές και όλα τα αφύσικα προγούλια και προκοίλια του σημερινού καλοθρεμμένου παχύδερμου που κυκλοφορεί από Ευρώπη και Αμερική και έχει μεταναστεύσει στην Ελλάδα. Άρα...πρέπει να φαίνονται και όλα τα κόκκαλά του... Δεν έχεις δει αδύνατους, ωραίους ανθρώπους πώς μας δείχνουνε την περιφρόνηση σ'αυτή την πλανεμένη ζωή που σκάβουμε το λάκκο μας με τα μαχαίρια και τα πηρούνια για να καλοζωίσουμε τελικά τα σκουλίκια της γης;
- Λίγο δύσκολο, αλλά -παραδέχομαι- καλό. Πολύ σωστοί αναρχικοί αυτοί!...
- Σιγά, έχει και συνέχεια. Ένας που είναι πιστός στο ιδανικό -αν θες και στη λόξα του- πεθαίνει πριν πεθάνει! Κι όταν πεθάνει, φαίνονται πια τα κόκκαλά του... Πεθαίνει, λιώνει και αποδεικνύει μέχρι την τελευταία στιγμή την πιστότητα στο ιδανικό του... Και τελικά αυτά ευωδιάζουν!...
- Δεν τα καταλαβαίνω όλα μ'αυτούς τους αναρχικούς και πάω να τρελαθώ. Ποιοι είναι τέλος πάντων; Χεβιμεταλάδες;
- Όχι! Οι ορθόδοξοι ΜΟΝΑΧΟΙ!...


απ'το περιοδικό "Τα κρίνα", τεύχος Μαϊου 2003