...Όλοι δεν έχουμε τις κλειστές μας; Που κλεινόμαστε; Που δεν θέλουμε να δούμε άνθρωπο; (...) Σαν τις εποχές είναι η καρδιά μας.Σαν την θάλασσα είναι η ψυχή μας. Άλλωτε φουρτούνες, άλλωτε γαλήνη, άλλωτε πας κοντά και νομίζεις θα σε πνίξει και θα σε καταβροχθίσει. Άλλωτε πας και νομίζεις θα περπατήσεις πάνω στα κύματα και νιώθεις ότι υπάρχει τόση γαλήνη, όση ευλογία και τόση χαρά. Άλλωτε ο διπλανός σου είναι ο παράδεισός σου και άλλωτε γίνεται η κόλασή σου. Το ίδιο πρόσωπο,ε! Ο ίδιος αγαπημένος άνθρωπος. Ας πούμε ο άντρας σου: άλλες στιγμές λες πότε να γυρίσει απ'τη δουλειά και άλλωτε δεν θες να τον αντικρίσεις.
Αυτή είναι η ταλαιπωρία του ανθρώπου! Έτσι είναι ο άνθρωπος! Έτσι είναι η πεπτωκυία φύση μας. Έτσι είμαστε, έτσι δουλεύουμε όταν ΔΕΝ βάζουμε και τον Θεό μέσα σε όλη αυτή την ιστορία. Να παρακαλάμε τον Θεό να μπούμε στη δική του ατμόσφαιρα, ατμόσφαιρα διαρκούς χαράς, αγαλλίασης, φωτός, μακαριότητας. Έτσι είναι ο Θεός. Πάντοτε μέσα σε ένα άπλετο φως! Μέσα σε μια απέραντη αγάπη! Όταν είμαστε και μεις σ'αυτή την ατμόσφαιρα του Θεού, τότε βλέπουμε και μεις αλλιώς τα πράγματα!
απόσπασμα από ομιλία του π.Ανδρέα Κονάνου (www.atheataperasmata.com)
Τί όμορφη που είναι, η ατμόσφαιρα του Θεού;;;!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή