Το χάος και τη σύγχυση τα κουβαλάμε μέσα μας, γι'αυτό διογκώνουμε τη σύγχυση και το χάος του κόσμου γύρω μας. Είναι πολύ σκληρό να δούμε εντός μας, απαιτεί ευθύνη, ταπείνωση. Πρόκειται για μια συνηθέστατη ψυχοπαθολογική λειτουργία που ονομάζεται "μεταφορά". Καλύτερα να είναι φταίχτες οι άλλοι, το εκπαιδευτικό σύστημα που ξεστρατίζει τα παιδιά μας, καλύτερα να είναι άθλιες οι κοινωνικές συνθήκες σήμερα, κι εμείς να είμαστε θύματα και να παριστάνουμε πως δεν το ανεχόμαστε άλλο αυτό. Είναι πιο ξεκούραστος ως αδρανής ο ρόλος του αιώνιου θύματος. Φωνάζουμε στις παρέες τις διαφωνίες μας για την αδικία, αλλά δεν αλλάζουμε τίποτα απ'τα άδικα που πράττουμε εμείς στους δικούς μας. Η αλλαγή -η μετάνοια- τσούζει.
απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης", εκδ. Ψυχογιός
Υπέροχη Βαμβουνάκη... Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήlike
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Σταυρούλα, καλημέρα Πλούτωνα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ δυνατό απόσπασμα. Ευχαριστούμε. Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει το Όταν ο Θεός πεθαίνει. Είναι η κατήχηση της Βαμβουνακη στην ορθόδοξη θεολογία και ζωή. Φοβερό βιβλίο. Θα αναζητήσω και εγώ το Φάντασμα της αξόδευτης αγάπης. Πρέπει να είναι πολύ δυνατό.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το ψάξουμε Προσμονάριε! Σ'ευχαριστούμε πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή