(....) Μια απ'τις ιστορίες είναι πολύ συγκινητική. Διηγείται ότι μια μέρα ο Μουλά είχε πέσει με τα τέσσερα στο δρόμο κι έψαχνε κάτι όταν τον πλησίασε ένας φίλος του και τον ρώτησε:
- Τι ψάχνεις, Μουλά;
- Έχασα το κλειδί μου, απάντησε ο Μουλά.
- Α, λυπάμαι πολύ, Μουλά, θα σε βοηθήσω να το βρεις.
Έπεσε, λοιπόν, κι ο φίλος στα τέσσερα, ύστερα όμως από λίγο τον ρώτησε:
- Πού ακριβώς το έχασες, Μουλά;
- Το έχασα μέσα στο σπίτι μου.
- Τότε τι κάθεσαι και το ψάχνεις εδώ;
- Μα γιατί εδώ έχει περισσότερο φως, απάντησε ο Μουλά.
Φαίνεται αστείο, αλλά αυτό κάνουμε οι περισσότεροι σ'όλη τη ζωή μας! Νομίζουμε πως ό,τι είναι να βρούμε βρίσκεται έξω στο φως, εκεί που βρίσκεται εύκολα, ενώ η μοναδική απάντηση για σένα βρίσκεται μέσα σε σένα! (...) Είναι καιρός, λοιπόν, ν΄αρχίσεις να ψάχνεις εκεί που έχει νόημα να ψάχνεις. Τα ουσιαστικά πράγματα δε βρίσκονται έξω. Βρίσκονται μέσα σου.
απόσπασμα απ'το βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια "να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις", εκδ. Γλάρος
photo by Silena
Ο Μπουσκαλια ειναι μοναδικος.Το να ακους και να ψαχνεις μεσα σου ειναι η αρχη της φωτησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βραδυ.
Κάπου είχα ακούσει ή διαβάσει -δε θυμάμαι- ότι όσο πλησιάζεις το Θεό τόσο περισσότερο πλησιάζεις και στον εαυτό σου. Διότι συγκρίνεσαι με το άπειρο θεϊκό φως και φωτίζονται τα πάθη, οι αδυναμίες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι, μπορούμε να πετύχουμε κάτι πολύ ουσιαστικό: την κοινωνία τόσο με το Θεό, με το συνάνθρωπο και θα εξερευνούμε τον μέσα μας κόσμο.
Ομοίως κάπου είχα ακούσει ή διαβάσει πως είμαστε σαν ακτίνες σ'ένα κύκλο με κέντρο το Θεό.Όσο πλησιάζουμε το Θεό τόσο πλησιάζουμε και μεταξύ μας και όσο πλησιάζουμε μεταξύ μας τόσο πλησιάζουμε και στο Θεό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως εννοείς αυτή (http://aoratigonia.blogspot.com/2010/12/blog-post_430.html) την ανάρτηση, Άννα-Μαρία;
ΑπάντησηΔιαγραφή