Κάθε μέρα και μία αυτοκτονία.
Κάθε μέρα κι ένας Έλληνας λιγότερος.
Τα νεκροταφεία γεμίζουν και οι καρδιές
αδειάζουν.
Γιατί;...
μια απορία άλυτη.
Είναι ώρες-ώρες, αγαπημένοι μου φίλοι, που τα λόγια περιττεύουν. Νομίζω αυτή η ώρα είναι η τωρινή ώρα. Μην περιμένεις να δεις άλλες γραμμές. Βρες λίγες στιγμές και κάνε προσευχή.
Γι'αυτούς που έφυγαν και γι'αυτούς που πασχίζουν και πονούν...
Έλα να ενώσουμε τον πόνο μας σε προσευχή.
Στεναγμό αλάλητο...
μεγάλο το μακροβούτι στα προβλήματα κι ο αέρας λιγοστός στα στήθια. θα έπρεπε να πιστεύουμε πιο πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή εβδομάδα.