Τελευταία με προβληματίζει το θέμα της φοβίας στην αγάπη. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους που καταστρέφουν ό,τι όμορφο έχουν στη ζωή τους απο φόβο. Οι άνθρωποι φοβούνται την απόρριψη, φοβούνται τον πόνο, φοβούνται το ρίσκο, φοβούνται το άνοιγμα στον άλλο, φοβούνται να εμπιστευτούν, φοβούνται να γίνουν ευάλωτοι, φοβούνται την πτώση, ακόμη και την ίδια την αιώρηση, ακόμη και την ίδια την εκστατική στιγμή της πληρότητας που δίνει η αγάπη, ακόμη κι αυτή, τη φοβούνται.. Όπου νοιώσουν αυτή την ακατανίκητη ορμή να ξυπνά μέσα τους, εκεί επιλέγουν να πονέσουν τον άλλο πρώτοι, να υποτιμήσουν την ομορφιά της σχέσης και να την υποβιβάσουν σε κάτι το ευτελές. Πάντα και παντού οι ίδιοι φόβοι... Όλοι μας δέσμιοι. Πόσο πιο εύκολο θα ήταν να κάναμε, χωρίς λογοκρισία, αυτό που αισθανόμαστε..! Όλα θα ήταν τόσο πιο όμορφα, τόσο πιο ελεύθερα..
Δεν θέλω να φοβάμαι. Θέλω να είμαι ελεύθερη.
Δεν θέλω δίπλα μου ανθρώπους που υποτάσσονται στους φόβους τους.
Θέλω δίπλα μου ανθρώπους, που πολεμάνε κάθε μέρα να είναι ελεύθεροι.
Ελεύθεροι και εκτός τόπου και χρόνου! :-)
Απόσπασμα απ'το κείμενο "Ασυνάρτητα" απ'τα "αποστάγματα καρδιάς".
Σ'ευχαριστούμε πολύ, voulaki, για την ευγενική άδεια!
Τιμή μου, Γιώργο, να φιλοξενείς τη σκέψη μου εδώ τόσο όμορφα και ταιριαστά..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις μια ηλιόλουστη, χαμογελαστή, ''άφοβη'' μέρα! :-)
Πολλές θαλασσινές καλημέρες, Σταυρούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι κάποιες φορές εκδηλώνουν κάποιου είδους συμπεριφορές που για την επιστήμη της ψυχολογίας ονομάζονται ’’φοβίες’’. Φοβία στα έντομα, στους κλειστούς χώρους, στο σκοτάδι, στον πολύ κόσμο, στη μοναξιά κλπ… Αλλά για φοβία στην αγάπη δεν είχα ακούσει ποτέ… Οι πρώτες σκέψεις μου προκάλεσαν οργή και ο λόγος είναι ότι η Αγάπη είναι το ωραιότερο συναίσθημα που έχει βάλει το χέρι Του καλού Θεού στις καρδιές μας. Εμείς οι άνθρωποι είμαστε ουσιαστικά ’’υποχρεωμένοι’’ να δίνουμε και να λαμβάνουμε Αγάπη. Απλά έτσι είμαστε φτιαγμένοι. Η Αγάπη είναι άρρηκτο κομμάτι της σύστασής μας! Πως είναι δυνατών να υπάρχουν άνθρωποι που να μην δίνουν αγάπη επειδή απλά φοβούνται να αγαπήσουν, μήπως και πληγωθούν, ή μήπως και πονέσουν; Από την άλλη έδωσα πολύ γρήγορα την απάντηση. Ακριβός αυτό! Να μην πονέσουμε, να μην πληγωθούμε. Μήπως τελικά δεν είναι φόβος προς την Αγάπη, αλλά προς τον πόνο; Τον πολύ πόνο που έχει συσσωρευτεί μέσα στις πονεμένες μας καρδούλες και έχει θάψει από κάτω μια μικρή ηλιαχτίδα που λέγεται Αγάπη; Άραγε έχουμε αναρωτηθεί ποτέ τι είναι η Αγάπη; Τι σημαίνει να αγαπάς τον άλλον; Ναι θα πονέσεις, γιατί απλά θα πονέσει ο εγωισμός σου… Άρα μήπως δεν μας φταίει η Αγάπη αλλά ο μεγάλος μας εγωισμός; Συγγνώμη που σας κούρασα με τις σκέψεις μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι καλοί σου φίλοι Π+Φ!
Η Παναγιά μαζί μας!
Είμαστε άνθρωποι διαφορετικοί, μεγαλώσαμε από διαφορετικούς ανθρώπους, έχουμε διαφορετικά ερεθίσματα, άλλη ανατροφή, άλλο παρελθόν και άλλα βιώματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να φοβόμαστε την αγάπη, επειδή οι γονείς μας ήταν αποτυχημένοι σαν σύντροφοι και μας γέμισαν με πληγές.
Μπορεί να φοβόμαστε την αγάπη, επειδή στο παρελθόν άνθρωποι μας πρόδωσαν.
Είναι λογικό να είμαστε επιφυλακτικοί και έχουμε ενδοιασμούς.
Έτσι δεν είναι;
Από εκεί και πέρα, πρέπει να προσπαθήσουμε ξανά, να δοκιμάσουμε, να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να ανοιχτούμε.
Πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να πληγωθούμε ή να πληγώσουμε, να πονέσουμε, να κλάψουμε, να σκοντάψουμε
Αυτό όμως είναι ΖΩΗ...
Βάγια
καλησπέρα Π+Φ, καλησπέρα Βάγια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά ακριβώς που υπογραμμίζετε είναι αυτά που περιγράφει τόσο όμορφα η Σταυρούλα στο κείμενό της. Και όπως λέει κ ο π.Ανδρέας "η αγάπη καθεαυτή δεν πληγώνει". Ο εγωισμός μας είναι εκείνος που κάνει την καρδιά μας να νιώθει πληγωμένη.
Να είστε καλά. Καλό απόγευμα.
Γειά σας, ξέρουμε ν'αγαπάμε; ή απλά προβάλλουμε στον άλλον την δική μας ανάγκη να μας αγαπήσουν; και πώς έχουμε μάθει να θέλουμε να μας αγαπούν; τι ζητάμε; αν απαντήσουμε σε αυτά,νομίζω πως θάχουμε και μία απάντηση για τον φόβο μας..Yasemin C.
ΑπάντησηΔιαγραφή