Οι μοναχοί της Ορθόδοξης εκκλησίας γνωρίζουν κάτι: Το σταθερό τυπικό ηρεμεί την ψυχή. Της επιτρέπει να ζήσει τη στιγμή. Αποτελεί το σταθερό περίβλημά της που μέσα του κατοικεί. Οι μοναχοί -και στον Άθωνα- ζουν σε ένα χρόνο που στην καθημερινότητά μας έχει προ πολλού χαθεί. Είναι πεπεισμένοι ότι παντού όπου υπάρχει πλούτος σε βιωμένο τυπικό, εκεί συγκεντρώνεται και ένας ιδιαίτερος θησαυρός -ο μοναδικός που ίσως μπορεί παρά την υπόσχεσή τους για ακτημοσύνη να τους δοθεί: Ο θησαυρός του χρόνου!
απόσπασμα απ'το βιβλίο του Heinz Nussbaumer, "Μόνος και όχι μόνος", εκδ. Επτάλοφος
Γειά σας, επειδή με προκάλεσε το κείμενο που αναρτήσατε,επιτρέψτε μου παρακαλώ ένα μικρό σχόλιο. Μια πρώτη παρατήρηση είναι ότι ο συγγραφέας αναφέρεται μ'έναν ιδιαίτερα "χαλαρό" και ρομαντικό τρόπο,σε πολλούς "κωδικούς" ταυτόχρονα,χωρίς όπως μου φαίνεται, να έχει επαρκή γνώση και αντίληψη των θεμάτων αυτών της μοναστικής ζωής. Για μένα,η απάντηση στα παραπάνω δίνεται από τον Αββά Παμβώ σε μια συνομιλία με τον υποτακτικό του
ΑπάντησηΔιαγραφή( η ιστορία υπάρχει μάλλον στον Ευεργετινό). Έν ολίγοις λέει ο Αββάς, ότι το εκκλησιαστικό και μοναστικό τυπικό έχει σημασία για τους αρχαρίους και μόνο,( και μάλιστα με μέτρο..),και ότι η πνευματική εργασία του μοναχού είναι άλλη..είναι η εσωτερική εργασία, η καρδιακή εργασία. Αυτή είναι η "κλήση" του μοναχού. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.Yasemin Coplan
Καλέ μου φίλε Yasemin, με προβλημάτισες θετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου.