Ο γιος του Ήλιου, ο ενθουσιώδης Φαέθων, ένα πρωινό ζήτησε απ'τον πατέρα του να σύρει εκείνος το άρμα των αγρίων αλόγων στο ταξίδι τ'ουρανού. Μα η απειρία του, οι απότομες κινήσεις των αλόγων και οι κεραυνοί του Δία τον έριξαν απ'τον ουρανό και ο θάνατος σφάλισε τα λαμπερά του μάτια στον Πάδο ποταμό.
(απ'την μυθολογία μας)
(απ'την μυθολογία μας)
Είμαστε όλοι μας Φαέθοντες. Στης ζωής μας το ταξίδι ταξιδευτές γεμάτοι όρεξη μα και άπειροι. Δοκιμάζουμε ασυλλόγιστα, πράττουμε κάποιες φορές λανθασμένα. Όταν μας ανταμώνουν δυσκολίες, παρασυρόμαστε και πέφτουμε σαν τον γιο του Ήλιου.
Ευτυχώς, όμως, η αγάπη του Θεού μάς γλιτώνει έστω και την τελευταία στιγμή, αν το θελήσουμε ελεύθερα.
Αλήθεια, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πόσες φορές έχουμε κυριολεκτικά γλιτώσει την τελευταία στιγμή; Και πόσες φορές να έχουμε σωθεί χωρίς καν να το αντιληφθούμε; Και, τέλος, έχουμε αναλογιστεί ποτέ τις αμέτρητές μας αμαρτίες;
Αλήθεια, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί πόσες φορές έχουμε κυριολεκτικά γλιτώσει την τελευταία στιγμή; Και πόσες φορές να έχουμε σωθεί χωρίς καν να το αντιληφθούμε; Και, τέλος, έχουμε αναλογιστεί ποτέ τις αμέτρητές μας αμαρτίες;
Είμαστε όλοι μας Φαέθοντες. Ευτυχώς, όμως, είμαστε και παιδιά του Θεού αγαπημένα... Ας γονατίζουμε, ας προσευχόμαστε, ας λέμε "ευχαριστώ" με την καρδιά μας. Η χάρη Του είναι ασύνορη... Όπως και η αγάπη Του. Έτσι που, από πορεία πτώσης,εκτοξευόμαστε πάλι σε πορεία θέωσης.
Καλημέρα :)
Καλημέρα :)
Υπέροχος παραλληλισμός!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ!Ποτέ δεν πίστεψα στην τύχη και πολύ περισσότερο δεν άφησα κάτι στην τύχη!Ότι με γλίτωσε την τελευταία στιγμή, αυτό ήταν η αγάπη Του κι όχι η τύχη!
Χαρούμενη καλημέρα Σεβάχ!:)
καλησπέρα Σοφία!
ΔιαγραφήΣυμφωνώ :)
εδώ μου φαίνεται πως όχι μόνο το κάθε άτομο που παρασυρμένο από τη δύναμη της νιότης κατασπαταλάει ενέργεια και οδηγείται πολλές φορές σε λάθος μονοπάτια κι επιλογές αλλά μεγάλα σύνολα κόσμου γοητεύτηκαν από την ιδέα του ότι μπορούν να κουμαντάρουν τα πάντα και σπάσαν τα μούτρα τους. τα αποτελέσματα τα βλέπουμε κάθε μέρα πια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Blues!
ΔιαγραφήO λόγος σου θυμίζει έντονα Ντοστογιεφσικό κείμενο.
υγ: Ναι, χρειάζεται να προσέχουμε πολύ τις επιλογές μας. Και για να προχωρήσω λίγο ακόμη το συλλογισμό: χρειάζεται παναθρώπινη αλληλεγγύη και όχι ατομοκεντρικές εγωιστικές προσπάθειες.
Καλησπέρα Σεβάχ....πολύ ωραία η σημερινή σου ανάρτηση...αυτά είναι τα πλεονεκτήματα όταν είσαι παιδί του αληθινού Θεού, όσες απότομες κινήσεις και να κάνουμε η αγάπη και το έλεος Του πάντα θα μας σώζουν. Δόξα τω Θεώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα φίλη :)
ΔιαγραφήΤι μου θύμισες τώρα...
Είχα πριν χρόνια διαβάσει ένα υπέροχο βιβλίο του γέρ.Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτη "Περί ζωής λόγος ελπίδος". Εκεί έχει μια πολύ διεισδυτική και παραστατική ομιλία με τίτλο "Τα παιδιά του Θεού".
Καλά που μου το θύμισες! Θα το βιβλιοπαρουσιάσω!
Ευτυχώς που είμαστε παιδιά του θεού και οι φτερούγες του μεγάλες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου δίνει μεγάλη ανακούφιση για τις βλακείες που κάνω!
Καλό ξημέρωμα!