Στο γραφείο μου έχω ένα μικρό ρολόι. Εντελώς απλό. Αναλογικό. Κάθε δευτερόλεπτο ο δείκτης γυρνάει... Γυρνάει... Και ακούω το τικ-τακ, τον ήχο του . Μετράει το χρόνο, σημαδεύει τις στιγμές το απλό μου ρολόι.
Είναι, όμως, δυνατός ο ήχος του. Και κάποιες φορές απόλυτης συγκέντρωσης του βγάζω τη μπαταρία. Και.... απόλυτη σιγή. Νιώθω πλέον πως ξεπερνώ το χρόνο. Πως τον υπερβαίνω. Πως ζωγραφίζω μονοπάτια καινούρια. Μπορώ, χάρη σ'αυτό, να ζω αλλιώς τις στιγμές. Να τις απολαμβάνω και να τις γεύεται η καρδιά μου χωρίς μέτρημα, άγχος και ρυθμό.
Μια διαφορετική μουσική ακούγεται. Το αθέατο τικ-τακ των άχρονων στιγμών. Ορίζουν, έτσι, οι στιγμές το χρόνο κι όχι ο χρόνος τις στιγμές...
Πολύ όμορφες σκέψεις Σεβάχ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα, καλή εβδομάδα να έχουμε!
καλημέρα, καλή εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήπου ξέρεις; μπορεί και να συναντηθούμε κάποια στιγμή εκεί πέρα...
Χαρούμενη καλημέρα Σεβάχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφες σκέψεις κι ανθρώπινες βγαλμένες απ΄ την ψυχή!
Κάποτε αυτός ο ήχος του ρολογιού μ΄ ενοχλούσε κι αρκετές φορές με προβλημάτιζε!Και τις μπαταρίες που ΄βγαζα, τα μάτια μου πέφταν πάνω σ΄ αυτό κι ένιωθα πάλι τα ίδια... σαν να τ΄ άκουγα!Μου πήρε αρκετό καιρό να καταλάβω πως δεν έπρεπε ν΄ ακούω ή να κοιτώ το ρολόι, αλλά να κάνω ότι κάνει κι αυτό.Να προχωρώ..!
Υπέροχη και ξεκούραστη εβδομάδα να περάσεις!:)
@ Αριστέα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα! Με γεια το νέο άβαταρ!
@ Summertime Blues:
Λες,ε; Ωραίο θα'ταν :)
@ αγκάθι:
Καλημέρα Σοφία μου. Πολύ μου άρεσε αυτό που έγραψες για το να προχωράμε μπροστά!