Και όμως, το προσωπικό ελεύθερο θέλημα του καθενός, κάπως και σχεδόν πάντα, θα πάει κόντρα στο γενικό θέλημα. Το θέλημα, η βούληση είναι πρωτογενής κραυγή της μοναδικότητας των ψυχών. Γιατί τι άλλο είναι μια καρδιά από το θέλω της;
Έχει μεγάλη αξία να μπορεί να διακρίνει κάποιος τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού, να διαθέτει την πνευματική ευφυΐα που του επιτρέπει να ακροβατεί ανάμεσα στα δύο αιτήματα του βίου και να ισορροπεί. Ίσως να είναι ο μοναδικός δρόμος για να στέκει κανείς και ως πολίτης και ως αξιοπρεπής ψυχή. Μια τέτοια ακροβασία μπορεί να κερδηθεί από όσους καλλιεργούν την καρδιακή ευφυΐα, τη σοφία του υπάρχω. Και η ακροβασία εδώ δε σημαίνει συμβιβασμό.
απόσπασμα απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη "Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη", εκδ. Ψυχογιός
Χαίρε φίλε μου, μ' αρέσει ο τρόπος που γράφει η Βαμβουνάκη, μου κεντρίζει το ενδιαφέρον. Απ' την ανάρτηση σου αυτή κρατώ: "Ίσως να είναι ο μοναδικός δρόμος για να στέκει κανείς και ως πολίτης και ως αξιοπρεπής ψυχή." Παρεμπιπτόντως πολύ ωραία και η εικόνα που επέλεξες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή συνέχεια και καλή δύναμη στον αγώνα σου :)