Το λάθος και το ευχαριστώ

Καλημέρα. Και σήμερα, λοιπόν, ξύπνησα. Και συ ξύπνησες. Η ζωή συνεχίζεται. Και συ το ίδιο. Ζεις. Αναπνέεις...

Έχω άραγε αντιληφθεί το πόσο σημαντικό είναι αυτό; Ο Θεός μου χάρισε άλλη μια μέρα. Μια μέρα που μπορώ να την κάνω ό,τι θέλω. Χαοτικά λεύτερος... Μπορώ να τη ζήσω σαν περιπέτεια -ακόμη και αν μοιάζει ολόιδια με τη χτεσινή μέρα. Μπορώ να ξεκινήσω απ'την αρχή. Μπορώ να χαμογελάσω -ακόμη κι αν γύρω μου βλέπω τη θλίψη. Μπορώ να πω μια προσευχή -ακόμα και αν οι συνθήκες με δυσκολεύουν. Μπορώ να γνωρίσω καλύτερα τους γύρω μου. Τους συνανθρώπους μου. Μπορώ να κάνω τόσα και τόσα!

Ποτέ μου, όμως, να μη ξεχάσω να πω "ευχαριστώ". "Ευχαριστώ" που είμαι και σήμερα ζωντανός. Ας μη το θεωρώ αυτό δεδομένο. Κάνω το λάθος να θεωρώ πολλά πράγματα δεδομένα στη ζωή μου. Γιατί, λοιπόν, θα πρέπει να έρθει η στιγμή να χάσω κάτι για να το εκτιμήσω;

Ανέτειλε και σήμερα μια καινούρια μέρα! Ας τη ζήσω όσο πιο ζωντανά και δυναμικά μπορώ! Και ξέρω πώς ν'αρχίσω: λέγοντας "ευχαριστώ".