Παραλία. Ώρα 22:51. Καθιστός στην αμμουδιά χωρίς παπούτσια, χωρίς κάλτσες. Τα δάχτυλα των ποδιών μου αγγίζουν την λεπτή άμμο. Το βλέμμα μου δε χορταίνει να παρατηρεί το λαμπερό αντιφέγγισμα του φεγγαριού στην κρύα επιφάνεια της θάλασσας.
Μια από τις στιγμές που όλη σου η ύπαρξη θέλει να μετάσχει στην αόρατη μυσταγωγία της φύσης. Συνεπαρμένος απ'τον μαγικό ήχο των κυμάτων που σιγοσβήνουν στην ακτή, αναρωτιέμαι αν αυτό που ζω είναι αληθινό... Ρωτάω τον εαυτό μου...
Μα κι όλη η ζωή μια ερώτηση δεν είναι; Εκεί που νομίζεις ότι είσαι σίγουρος για κάτι, αμέσως ένα αναπάντεχο "κάτι" συμβαίνει κι η ζωή σου παίρνει άλλη τροχιά. Άλλη τροπή...
Μονάχα τα βιώματα, της καρδιάς οι εμπειρίες είναι θέση και κατάφαση. Εκεί δε χωράνε ερωτήσεις. Ρίχνεις το αγκίστρι στο βυθό και ψαρεύεις αστέρια κι ελπίδες και όνειρα.
Και βλέπεις τους άλλους, τους συνανθρώπους σου, όπως θα'πρεπε: χωρίς ταμπού, χωρίς προκατάληψη. Με αγάπη...
Αυτή τη νύχτα -την ξεχασμένη απ'τη λογική του κόσμου- θα τη θυμάμαι για πάντα. Τα χίλια μικρά κύματα και το λεπτό -σχεδόν αθόρυβο- ψυχρό αεράκι. Το τραγούδι των αστεριών και του φεγγαριού τη σιωπηλή αναμονή.
Παίρνω μια ανάσα και συνεχίζω να ελπίζω. Γιατί ζωή, τελικά, αυτό είναι: η ελπίδα...
(αποσπάσματα από το ημερολόγιό μου, μερικές νύχτες πριν...)
Καλημέρα!Καλή φώτιση! Το άγιο Πνεύμα ας μας συνοδεύει.
Καλημέρα!Καλή φώτιση! Το άγιο Πνεύμα ας μας συνοδεύει.
Δεν ξέρω αν στο έχω πει...όμως γράφεις υπέροχα...με ταξίδεψες στην παραλία...με την λεπτή άμμο, με το αντιφέγγισμα του φεγγαριού, με τον ήχο των κυμάτων και τα ατελείωτα ερωτήματα....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κρατήσω το μήνυμα σου πως η ζωή είναι ελπίδα...!
Σ'ευχαριστώ για την βόλτα...Καλή εβδομάδα....!
Το Άγιο Πνεύμα ας μας χαρίζει φώτιση :)