- Αφού έβλεπες ότι όλα είναι για σένα τόσο χάλια, γιατί δεν μίλησες με κάποιον;
- Από περηφάνεια. Από φόβο... Και επειδή μετάνιωσα στο τέλος... Η αλήθεια είναι ότι πολεμούσα μόνος μου τόσο καιρό που δεν άντεχα άλλο. Ήθελα απλά να τελειώσει.
- Και πίστεψες ότι το να αυτοκτονήσεις είναι λύση;
- ...
- Και αισθάνθηκες πως δεν υπήρχε τίποτα στη ζωή που να άξιζε να πολεμήσεις γι'αυτή;
- ... Ξέχασα τα καλά που είχα στη ζωή μου. Και αυτό ήταν αρκετό για να φτάσω εδώ που έφτασα.
- Ό,τι και να γίνει, εγώ θα'μαι πάντα εδώ για σένα. Και ο Χριστός το ίδιο. Σταυρώθηκε και αναστήθηκε και για σένα. Μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό...
Δυστυχώς την ώρα του πόνου οι περισσότεροι ξεχνάμε πως ό,τι κι αν γίνει πάντα έχουμε το Χριστό κοντά μας!Μαθαίνουμε να εξαρτόμσατε από ανθρώπους και καταστάσεις,ενώ αν είχαμε στραφεί στο Χριστό,όλα θα ήταν πολύ πολύ καλύτερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κάτι τελευταίο...Ας είμαστε ελαστικοί με τη συμπεριφορά των ανθρώπων.Ας μην ξεχνάμε πως με το μέτρο που κρίνουμε με εκείνο θα κριθούμε!
Καλό μας αγώνα!
Αυτό το τελευταίο που λες Άννα-Μαρία μου είναι πολύ σημαντικό...
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα!
Καλό σου βράδυ φίλε μου.....ωραίο το μήνυμα σου...με την βοήθεια του Κυρίου δεν θα το ξεχάσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ΠΟΛΥ δύσκολες στιγμές τέτοιες, Ωραιοζήλη μου...
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα. να εύχεσαι.
Τώρα τι μπορούμε να πούμε για τέτοιες περιπτώσεις; Είναι λογικό να απελπίζεται ο άνθρωπος όταν βασίζεται στις δικές του δυνάμεις. Σήμερα που διάβαζα κάτι από τον π.Θεόφιλο Φάρο έλεγε σε ένα σημείο κάτι πολύ ωραίο. Ότι οι χριστιανοί ζουν μέσα στον κόσμο αλλά δεν ανίκουν σε αυτόν τον κόσμο. Ή αυτό που λέει ο π. Βαρνάυας ότι οι πιστοί είναι με τους τρελούς γιατί ζουν για το αδύνατο και το ανέλπιστο. Δεν συμπαθούν όλοι οι άνθρωποι τα θεολογικά. Πολλοί είναι άθεοι, άλλοι τόσοι μηδενιστές. Γι αυτούς τους ανθρώπους δεν υπάρχει Θεός. Αν είναι τυχεροί και έχουν δυνατό μυαλό κρατιούνται στα δύσκολα, αλλά αν είναι ευάλωτοι και υπερήφανοι μπαμ και κάτω. Και τι μπορεί να πει όμως ένας πιστός για παρηγοριά σε έναν άθεο; Ότι ολα τα φτιάξουν; Ο κόσμος στον οποίο ζούμε επικρατεί ο νόμος του ισχυρού, όλοι αν το δούμε ρεαλιστικά είμαστε καταδικασμενοι και στοχοποιημένοι από τα μεγάλα κεφάλια. Αλλά γι αυτούς που ξέρουν να ανοίγουν με την προσευχούλα τους πύλες σε τόπους δροσιάς κι ασφάλειας το θαύμα είναι σχεδόν ρουτίνα. Μακάρι όλοι όσοι είχαν ένα τέτοιο άδοξο τέλος να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία, δεν μπορεί παρά να υπάρχει θεία πρόνοια και γι αυτούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Χριστίνα μου... Συμφωνώ. Αυτοί που έχουν φύγει δε μπορούν πια να κάνουν κάτι. Εμείς που ακόμη είμαστε εδώ ας παρακαλούμε με θερμά λόγια της καρδιάς τον γλυκύτατο Χριστό μας. Είναι η σταυρωμένη Αγάπη.
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ για το πολύτιμο σχόλιό σου.