(...) Ας φροντίσουμε λοιπόν, αδερφοί μου, μα φυλάμε τη συνείδησή μας, όσο ακόμα βρισκόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, χωρίς να την προκαλούμε να μας ελέγξει για κάποιο πράγμα, χωρίς να την καταπατούμε σε τίποτα απολύτως ούτε και στο ελάχιστο. Γιατί ξέρετε καλά ότι από τα μικρά αυτά και ασήμαντα, φτάνουμε να καταφρονούμε και τα μεγάλα.
Γιατί όταν αρχίσει να λέει κανείς: "Τι σημασία έχει αν πω αυτό τον λόγο; Τι σημασία έχει αν φάω λιγάκι; Τι σημασία έχει αν δώσω προσοχή σ'αυτό εδώ το πράγμα;". Από το "τι σημασία έχει αυτό και τι σημασία έχει εκείνο", αποκτάει κανείς κακή και διεστραμμένη διάθεση και αρχίζει να καταφρονεί και τα μεγάλα και βαρύτερα και να καταπατά την ίδια τη συνείδησή του. Και έτσι προχωρώντας σιγά-σιγά κινδυνεύει να πέσει και σε τέλεια αναισθησία.
απόσπασμα απ'το βιβλίο του αββά Δωροθέου "Έργα ασκητικά", εκδ. Ετοιμασία
Ωραίο απόσπασμα...είναι αλήθεια πως όταν αρχίζουμε να κάνουμε υποχωρησεις στα μικρά, δεν αργούμε πολύ να πέσουμε και στα μεγάλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Κυριακή φίλε μου :)