Πριν μέρες έλαβα ένα mail από μια φίλη: "Σήμερα χαμός. Φώναζε, αγρίεψε τόσο που φοβήθηκα. Τόσο καιρό είμαστε μαζί και δεν τον ξαναείδα έτσι". Προς στιγμή δίστασα ν'απαντήσω. Δεν ήξερα τι ακριβώς να πω. Το μήνυμα αυτό μ'έβαλε για όλη την υπόλοιπη μέρα σε σκέψεις. Άρχισα να προβληματίζομαι...
Όλοι μας σχεδόν είμαστε έτσι. Κάποτε στις καλές μας, κάποτε στις κακές μας. Μπορεί να'χουμε μάθει να κρυβόμαστε καλά, όμως, κάτω απ'τα διάφορα προσωπεία μας, η καρδιά μας κατά βάθος αντιλαμβάνεται τα σκοτάδια της. Είναι, λοιπόν, θέμα χρόνου η φανέρωση του αληθινού μας "εγώ".
Όταν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς γι'αυτό που είναι. Όχι γι'αυτό που φαντάζεσαι ότι είναι ή γι'αυτό που θέλεις να γίνει. Ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει. Τον αγαπάς σαν σύνολο. Ο π.Ανδρέας Κονάνος κάπου είχε πει ότι ο άνθρωπος είναι ένα κράμα μεγαλείου και μικρότητας.
Αγαπώ τον άλλο σημαίνει ότι καθημερινά αγωνίζομαι να τον αποδέχομαι είτε είναι στα "πάνω" του είτε στα "κάτω" του. Αυτό να το θυμόμαστε όσο μπορούμε. Όταν ο άνθρωπός σου είναι στις καλές του, να χαίρεσαι και συ μαζί του. Και, όταν είναι στις κακές του, να θυμάσαι ότι τον έχεις δει και στις καλές του.
Ο γέροντας Πορφύριος έλεγε πως η αγάπη εκφράζεται καλύτερα χωρίς λόγια. Όταν έχετε μεγάλη αγάπη και αυτή η αγάπη σας κινεί σε προσευχή, τότε τα κύματα της αγάπης σας πηγαίνουν και επηρεάζουν αυτόν για τον οποίον προσεύχεσθε.
Είναι στις κακές του; Προσευχήσου γι'αυτόν!
Είναι στις κακές του; Προσευχήσου γι'αυτόν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη προτροπή Σεβάχ μου!
Την ακούω με χαρά και φεύγω έχοντας νιώσει λιγάκι πιο δυνατή!
Την καλημέρα μου!
Γεια σου Αριστέα μου!
ΔιαγραφήΝομίζω πως όλοι έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας, και με τόσα που μπορούν να συμβούν στη δουλειά, στα οικονομικά, γενικά... κάποια στιγμή μπορεί και να ξεσπάσουμε με άσχημο τρόπο.. και το κάνουμε κυρίως σε εκείνους που αγαπάμε, πιστεύοντας πως δε θα μας απορρίψουν, πως θα μας δεχτούν όπως είμαστε ακόμα κι εκείνη τη στιγμή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πράγματι, η προσευχή είναι το μεγαλύτερο όπλο μας... :)
Καλό μεσημέρι!
Πόσο δίκιο έχεις, Pink Angel!
ΔιαγραφήΣημαίνει πως ναί αγωνίζομαι καθημερινά για την αγάπη χωρίς να περιμένω απαραίτητα ανταπόδοση γιατί η αγάπη δεν είναι εμπορεύσιμο προιόν..μιλάμε για το μεγαλύτερο συναίσθημα..αυτό μας δίδαξε Εκείνος..λίγη εγκράτεια απλά χρειάζεται απλά όταν έχει κάποιος τις κακές του..και η προσευχή για αγαλλίαση της ψυχής απαραίτητη..την ξεχνάμε όμως..καλό σου απογευματάκι φίλε μου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Kate!
ΔιαγραφήΥπομονή... τελειώνει σε "ήττα" κι όμως πάντα κερδίζει!
ΑπάντησηΔιαγραφήβάγια
Καλησπέρα Βάγια μου :)
ΔιαγραφήΌντως, έτσι είναι!!
Αγάπη δίχως οικειότητα δεν είναι αγάπη. Καλός και ευγενικός δεν είναι ο άνθρωπος που δεν έχει ξεσπάσματα. Ζούμε σε πολύ ζόρικες εποχές με μεγάλες ταχύτητες πιέσεις και εντάσεις. Αν δεν ξεσπάμε πάμε χαμένοι. Όταν γνώρισα τον άντρα μου ήταν από εκείνους που θεωρούσαν την καταπίεση του θυμού ένδειξη καλών τρόπων και ευγένειας και του είπα αν δεν μάθουμε να μαλώνουμε και να φωνάζουμε δεν θα κρατήσει η σχέση.Κι αυτό το είχα μάθει από την μητέρα μου που μου έλεγε πάντα, παιδί μου όταν έχεις νεύρα να ξεσπάς σε μένα να εκτονώνεσαι για να μην τρελαθείς στον έξω κόσμο θα είναι ήρεμη γιατί ο έξω κόσμος είναι η επιβίωση, η εργασία, οι επαφές κλπ. Το σπίτι είναι το καταφύγιό μας και ο τόπος της ελευθερίας μας. Με τα χρόνια έρχεται και αυτό που λένε οι πατέρες πραότητα, αλλά όταν είσαι νέος και βράζει το αίμα μαθαίνεις να συμφυλιώνεσαι με τις εντάσεις σου και να εξοικώνονται και οι άνθρωποί σου με αυτές. Και πιστεύω πως αν τσακονώμασταν όλοι περισσότερο θα αγαπιόμασταν πιο πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή