Θεέ μου, δε ξέρω πώς ακόμα με ανέχεσαι.
Πώς;
Δεν το χωράει ο νους μου...
Κι εσύ, υπέροχε Χριστέ μου;
Πώς απαντάς στη δικιά μου αθλιότητα;
Κοιτάς τη βρωμιά μου και μου δίνεις μια ευκαιρία ακόμα.
Είναι μια τρέλα, Θεέ μου, η σχέση μαζί Σου!
Μια αφάνταστα τέλεια, υπέρλογη τρέλα!
Η ζωή μου είναι χάλια και, παρόλ'αυτά,
δέχεσαι να με συντροφεύεις στο ταξίδι μου...
Ελέησέ με... Ελέησέ με....
Μόνο αυτό Σου ζητάω.
Στο ταξίδι μου αυτό είσαι δίπλα μου.
Και το πιο τρελό στη πορεία αυτή είναι
που οι πι'όμορφες στιγμές
ανατέλλουν
μέσα στις πιο μεγάλες δυσκολίες.
Με τρελαίνει η αγάπη Σου, Θεέ μου...
καλημερα Σεβαχ μου! πολυ ομορφο κειμενο! πολυ ομως! γεματο ομορφα νοηματα! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα! πολύ πολύ όμορφο.... ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν όντως σχέση με τον Θεό.. και δεν περιστρέφονται γύρω από άλλους....
ΑπάντησηΔιαγραφή