Γι'αυτό και δημιούργησε ποιήματα: για να προσπαθήσει να εκφράσει τα όσα αληθινά ο μέσα κόσμος του αισθάνεται.
Γι'αυτό και γεννήθηκε η μουσική: για να αγκαλιάζουν οι ήχοι της την μοναδικότητα της ανθρώπινης φύσης μας.
Γι'αυτό ήρθε και ο Χριστός στη γη: για να μας δείξει έμπρακτα πως η Αγάπη δεν είναι ζήτημα θεωριών, αλλά εφικτή πράξη και λύτρωση και απογειωτικό άγγιγμα ζωής.
> Είμαστε κάτι παραπάνω απ'τα λασπόνερα του πεζοδρομίου. Παρόλο που η ζωή μας πολλές φορές μοιάζει μ'αυτά... Στο σταυρό του Χριστού όλα μεταστοιχειώνονται... Πότε θα το πιστέψουμε επιτέλους;;
υγ2: Φωτογραφία από το blog της Νικολέτας
Μ αρέσει πάρα πολύ όταν μιλάμε με όμορφα λόγια για τους ανθρώπους και τα ταλέντα τους. Αν βρίσκω ένα σοβαρό λόγο στο γιατί καμιά φορά παραπατάμε σαν ανθρωπότητα είναι γιατί καταδικάζουμε την ανθρωπότητα από τις αστοχίες κάποιων προσώπων ή ομάδων. Αν μιλάμε υποτιμητικά ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό μας είναι σαν χλευάζουμε τον Θεό και να τον θεωρούμε χαζό που πιστεύει τόσο πολύ σε εμάς. Είμαστε όλοι παιδιά που θέλουμε ένα μπράβο για να προοδεύσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραια λογια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈλα ντε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυνεχώς δημιουργούμε κάτι για να καλύψουμε τα κενά μας, όμως χάνουμε το μονοπάτι της λύτρωσης. Πού θα πάει, θα τα ανοίξουμε τα μάτια.
Καλημέρες :)
Το ζητούμενο πάντα είναι η αγάπη κι αλίμονο σε όποιον δεν το έχει αντιληφτεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα αγάπη εύχομαι Σεβάχ μου!