Το φεγγάρι κι η θάλασσα

Με αόρατα νήματα κυβερνά
το φεγγάρι τη θάλασσα. Κατεβαίνει βαθιά,
τη δένει απ'τις ρίζες, της αλλάζει το χρώμα,
της ορίζει τα κύματα.
Η όψη σου είναι
ένα φεγγάρι. Έχω κι εγώ
μια θάλασσα μέσα μου. Ώρες-ώρες κυλά,
προχωρεί στ'αχανές, γαλαζώνεται ανήσυχη,
τρεμουλιάζει. Σα να'ναι ένα ατσάλινο
δίχτυ το φως σου που μέσα του η θάλασσα
μπλέκεται ολόκληρη.
Και πάλι της δίνεις
γαλήνη κι ανάπαυση. Πάνω της παίζουν
γλυκιές αποχρώσεις. Γιομίζει παιχνίδια.

Το φεγγάρι κι η θάλασσα. Τι παράξενο πρόσωπο
τούτος ο κόσμος. Όμοια πάνω μου ο δείχτης 
του χεριού σου περνά σαν καμπύλη ουρανού.
Και σκεπάζει τη θάλασσα.

Νικηφόρος Βρεττάκος -Απ'την ποιητική συλλογή "Το βάθος του κόσμου"
Ο παρακάτω πίνακας είναι του Claude Monet (απ'τους αγαπημένους μου)