Disable_right_click


Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Το παράπονο (Οδ.Ελύτης)

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες,
πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή
για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες
που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία
πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια
δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς,
ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.
Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και
απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος
αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα
χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη
φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι
αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.

Οδυσσέας Ελύτης
Ανάρτηση χάρη σε σχόλιο της Sofi lazaridou. Σόφη, πολλά ευχαριστώ και πάλι!

υγ: Θυμήθηκα και το "εξαγοραζόμενοι τον καιρόν"... Μακάρι να νιώσουμε βαθιά μέσα μας το ότι, εδώ στη γη, άλλη ευκαιρία δεν υπάρχει! Όχι σαν μίζερη και αγχωτική υπαγόρευση, αλλά σαν δυναμική προτροπή για να ζήσουμε αληθινά, με αγάπη και στο έπακρο την κάθε μας ανάσα! Πάμε να ζήσουμε!! 

14 σχόλια:

  1. Καλημέρα!
    Είναι από τα αγαπημένα μου.
    Μεγάλες αλήθειες..

    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό σε όλα του! Συμμερίζομαι τις σκέψεις και τους προβληματισμούς!
    Καλησπέρα Σεβάχ μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι πραγματικά πολύ όμορφο.....!
    Καλό σου απόγευμα φίλε μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πάλι η κουβέντα επιστρέφει στην διαχείρηση του χρόνου μας. Το χε πιάσει από νωρίς το νόημα ο Ελίτης και γι αυτό πρόλαβε και έκανε αυτά που αγαπούσε. Θα είδες πρόσφατα Σεβάχ και εκείνη τη διαφημισούλα του γνωστού καφέ με τους ανθρώπους με τα κλειστά μάτια που περιμένουν να περάσουν οι εργάσιμες μέρες για να έρθουν οι αργίες και να ζήσουν επιτέλους το κάτι τις παραπάνω. Θα μου πεις αν έχεις ζόρικο εργασιακό πρόγραμμα και κρίνεται η επιβίωσή σου από αυτό πώς να μη σου φεύγει ο χρόνος; Άντε μετά να κάνεις την ρουτίνα γιορτή. Ε μάλλον εκεί θα φανούν τα κότσια μας και η πίστη μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Χριστίνα μου!
      Όχι, δεν την έχω δει. Για στείλε link.

      υγ: Δε βλέπω τηλεόραση συχνά. Προτιμώ το internet για ενημέρωση, ταινίες, αγώνες, κλπ :)

      Διαγραφή
    2. Ορίστε! Είναι τέλεια! https://www.youtube.com/watch?v=kSuAipjfr3Y

      Διαγραφή
    3. Μπράβο Χριστίνα μου!
      Όντως, είναι αξιοπρόσεκτη διαφήμιση!

      Διαγραφή
  5. Πραγματικά όμορφο, απ' αυτά που σε ωθούν να εκτιμήσεις την κάθε μέρα, το ξύπνημα, την χαρά και την δυστυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή