Είναι φράση του Η.Βενέζη. Και, νομίζω, συμπυκνώνει μέσα της μια μεγάλη πραγματικότητα που συχνά μας διαφεύγει: χρειαζόμαστε μια σταθερά, ένα λιμάνι αν θέλουμε να ανοίξουμε τα φτερά μας.
Για να πετάξει ένα πουλί πρέπει πρώτα να μεγαλώσει στη φωλιά, να δυναμώσει, να φάει. Να νιώσει αυτό το ρυθμό της σιγουριάς, της ασφάλειας. Αφού καταφέρει να σταθεί στα πόδια του, τότε είναι έτοιμο να δοκιμάσει τα φτερά του στο ατέλειωτο περιπετειώδες τ'ουρανού...
Καλημέρα, καλή δύναμη σ'ό,τι καλό κάνεις.
Καλημέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω κάτι να προσθέσω ή να πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστούμε πολύ πολύ Σεβάχ!!
Καλή μέρα να έχεις!:-)
Ο Θεός μαζί μας!!
Τί έπαθες, ζωγραφίζεις και σήμερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα ακόμα καταπληκτικό από αυτά που γράφεις και χαίρομαι που επιβεβαιώνεις κάτι αντίστοιχο που σκεφτόμουν παλαιότερα.
Θυμάσαι που ο Αρχιμήδης είχε πει "δώσ' μου πού να στηριχθώ και θα κινήσω τη γη";
Πόσο πιό απλά να το θέσει, όπως έκανες και εσύ. Έχουμε ανάγκη από στήριγμα, όποιο εννοεί ο καθένας μας, πέρα από τα αυτονόητα. Ύστερα, μπορούμε να βρεθούμε στον αέρα να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Καλημέρες :)
Να τον ακούτε τον Σεβάχ
Όπως λέει και ο φίλος σου ο Δημήτρης ζωγράφισες και σήμερα....!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφα τα λόγια σου....καλή συνέχεια φίλε μου :))))
Καλησπέρα αδέρφια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα σχόλιά σας. Καλή συνέχεια. Η Παναγιά μαζί μας.
Πολυ πολυ σωστο αυτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα ! Καλο ΣΚ
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ1 ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαρία, καλησπέρα ανώνυμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή