Μυστικά για το πώς θα δεις τ'αστέρια

'Η αλλιώς: θέλει ν'αγαπάς και ν'ανεβαίνεις ψηλά.

Μπορεί να αγαπάω υπερβολικά τη θάλασσα, αλλά τουλάχιστον 1 μήνα απ'το καλοκαίρι τον περνώ κάθε χρόνο στα ψηλά βουνά. Μ'αρέσει να βρίσκομαι ανάμεσα στο καθαρό οξυγόνο, στο ατέλειωτο γαλάζιο όταν ο ήλιος θ'αρχίζει τα πρωινά και τα βραδινά ταξίδια του. Μ'αρέσει, τέλος, να ξαπλώνω τις νύχτες με το sleeping bag και η μόνη μου σκεπή να'ναι το ασύνορο, γλυκό νυχτερινό πέπλο γεμάτο αστέρια...

Πάντα σαν παιδί είχα την απορία για το πώς εμφανίζονται ξαφνικά τ'αστέρια και πώς καταφέρνουν και δε καίγονται :) και πώς κάποιες φορές δε τα βλέπουμε τόσο καθαρά.

Να σου διηγηθώ μια ιστορία;

Θυμάμαι μια νύχτα που ήμασταν γύρω στα 1400 υψόμετρο. Νύχτα. Απέραντη ησυχία. Ακουγόταν μονάχα ο ήχος της φωτιάς και το γλυκό θρόισμα του αέρα καθώς βόλταρε ανάμεσα στα έλατα και στα πεύκα. Ήμουν ξαπλωμένος ανάσκελα κρατώντας μια μπάλα ποδοσφαίρου και σκεφτόμουν πως κάποια μέρα θα μεγαλώσω και θα γίνω αστροναύτης! Τ'αστέρια δε φαίνονταν καθαρά και αυτό με προβλημάτιζε. Τότε ρωτάω τον πατέρα μου: "Πώς γίνεται να μη τα βλέπουμε τώρα όλα τ'αστέρια, μπαμπά"; Κι ο πατέρας μου μείωσε τη φωτιά (ίσα που να σιγοκαίει, έσβησε και το μεγάλο φακό που είχαμε όλη η παρέα) και μου λέει: "Τώρα; Τα βλέπεις καλύτερα"; Πιτσιρίκι εγώ, πέταξα απ'τη χαρά μου και του απαντώ: "Ναι! Ναι! Τι ωραία που είναι"! 

Και μου λέει: "Για να δεις τ'αστέρια πρέπει να σβήσεις όλα τα υπόλοιπα φώτα. Να'σαι μονάχα εσύ κι εκείνα. Αλλιώς δε θα σου χαμογελάσουν. Όταν τ'αστέρια σε αισθανθούν φίλο τους τότε χαίρονται και σου δείχνουν όλο το όμορφο φως τους. Γι'αυτό κι όταν τα κοιτάς, τρεμοπαίζουν. Σου χαμογελούν". "Να σου πω κι ένα μυστικό ακόμα"; μου λέει. "Για να δεις τ'αστέρια πρέπει ν'ανεβείς ψηλά. Πολύ ψηλά! Μακρυά απ'τα φώτα της πόλης! Όπως και με την αγάπη. Για να αγαπήσεις κάποιον πρέπει να βγεις απ'τον εαυτό σου! Ειδάλλως, θα'σαι μόνος σου. Χωρίς φως μέσα στην καρδούλα σου". 
Αγάπη για όλους... Δρόμος ανηφορικός μα τόσο όμορφος...

 Με θυμάσαι στην προσευχή σου; Καλό ξημέρωμα.