Σαν ταξίδι, σαν άνεμος

Μέσα απ'τις κρυφές ρυτίδες της ζωής αρχίζεις να συνειδητοποιείς πως ο χρόνος υπάρχει μόνο και μόνο για να δίνει μια συνέχεια. Στα πάντα. Μια αλληλουχία ήχων, συναισθημάτων, χρωμάτων, καταστάσεων, ρυθμών. Και σ'αυτό το ατέλειωτο γαϊτανάκι, εσύ προσπαθείς να βρεις τη θέση τη δικιά σου. 

Μα απορείς. Πώς γίνεται το ίδιο δέντρο τη μια να χαμογελάει στη γλυκιά ζέστη του καλοκαιριού και την άλλη να στέκεται γυμνό και άχρωμο στη βουβή παγωνιά του χειμώνα. Πώς γίνεται ο ουρανός τη μια να'ναι γλυκό άπειρο και την άλλη σκληρό σκοτάδι, έρεβος.

Κάθε μέρα και μια καινούρια παράσταση. Ψίθυροι ν'ακούγονται και να κοπάζουν. Αυλαία ν'ανοίγει, να κλείνει. Μάτια από κάτω ν'ακολουθούν το περίγραμμα του κορμιού σου, μα ελάχιστα να'ρχονται να συναντηθούν με την ψυχή σου. Είναι σπάνιο πράγμα η συνάντηση ψυχών. Γι'αυτό και τόσο πολύτιμο. Θέλει μάτια καθαρά(1). Θέλει την τόλμη της αθωότητας και τη γενναιότητα του αγώνα. 

Προσπάθεια: αυτή είν'η λέξη που προβάλλει αυθόρμητα μέσα απ'τις λέξεις που πληκτρολογώ. Θυμάσαι το παράδειγμα με την πεταλούδα(2); Θέλει να μην το βάζεις κάτω. Να'σαι ποτάμι που κυλάει κι όχι στάσιμος βάλτος. Ο άνθρωπος που δεν τα παρατάει έχει στην ψυχή του όλες αυτές τις κρυμμένες δυνάμεις για ν'αγαπήσει. Δεν περιμένει ν'αγαπηθεί. Λέγεται πως μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη(3)...

Η ζωή θα συνεχίσει να κυλάει. Με τους δικούς της ρυθμούς. Κι εσύ; Εσύ; Έχεις κάπου να ξαποσταίνεις τις νύχτες; Έχεις ανακαλύψει τη σταυρωμένη Aγάπη; Αυτή που τόσο σιωπηλά, απροϋπόθετα καλύπτει ολόκληρο το γαλαξία; Σαν άπειρα ξοδεμένο γαλάζιο(4). Σαν ταξίδι, σαν άνεμος. Σαν ευχή που περιμένει να εκπληρωθεί...

___________________________________________________
1.  ευαγγέλιο (Λουκά, 11,34)
2.  Link εδώ
3. Φράση απ'το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη, "Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης"
4. Του Ελύτη. Εδώ.