Γιατί σ'αγαπώ

(...) Αυτό που πιστεύουμε ότι λείπει στην εποχή μας στους χριστιανούς είναι η αρχοντιά, η λεβεντιά, η αξιοπρέπεια. Και απώλεια της αρχοντιάς είναι ότι μιζεριάζουμε στους λογισμούς και στις ζήλιες μας. Πόσο ελευθερία έχει αυτό; Και πώς αυτή η αγάπη να μην έχει σκοπιμότητες; 

Εμείς τι λέμε: "κάνουμε κάτι για να...", σκοπιμότητα. Όμως, δεν υπάρχει "για να" στην αγάπη! Σ'αγαπώ γιατί γουστάρω. Γιατί έτσι. Δεν χρειάζονται αιτιολογήσεις "γιατί σ'αγαπώ". Αν θες μια αιτιολόγηση, σ'αγαπώ γιατί είσαι Χριστός. Μα είμαι δαίμονας. Χριστός είσαι! Νομίζεις ότι είσαι δαίμονας. Εγώ σ'αγαπώ για να σου δείξω ότι είσαι Χριστός. Αυτή είναι η ελπίδα της εκκλησίας. 

Και πάμε στην εκκλησία και μας κρίνουν. Τότε μας στέλνουν στον αγύριστο. Στην εκκλησία δε θέλουμε να μας κρίνουν! Θέλουμε να μας πουν ότι, ενώ είμαστε δαίμονες, να μας πουν ότι δεν είσαι δαίμονας. Χριστός είσαι. Αυτή είναι η δύναμη της αγάπης. Αυτή είναι ελευθερία. (...)

απόσπασμα από αυτήν την ομιλία του π.Βαρνάβα Γιάγκου με θέμα "Αγάπη- Σκοπιμότητα- Προσδοκία- Δέσμευση- Ελευθερία [Στο 37ο λεπτό είναι περίπου. Καλύτερα να το ακούσεις παρά να το διαβάσεις :)]

Μέσα σε μια στιγμή

And I always look up to the sky

Pray before the dawn

Είμαι ένα μικρο πετραδάκι ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλα σε κάποια μακρινή της γης ακρογιαλιά. Ένα ξεχασμένο ψάθινο καπέλο που ο φθινοπωρινός αέρας το πήρε μαζί του σε αέρινο ταξίδι.  Μια μικρή ψαρόβαρκα ανάμεσα σε τόσες άλλες που πλέουν στο πέλαγος.

Είμαι μιας σκουριασμένης φυσαρμόνικας ξεχασμένη μελωδία που φτερουγίζει και χάνεται στο απογευματινό ηλιόγερμα. Ένα μικρο αστέρι ανάμεσα στα χιλιάδες νυχτερινά λαμπάκια τ'ουρανού. Μια σκιά που περπατάει στο ξέφωτο ενός δάσους. Κόμπος χιλιογυρισμέμος από κομποσχοίνι μιας καρδιάς που ακροβατεί.

Είμαι τόσο μικρός, τόσο ασήμαντος.

Κι όμως.

Όταν φωτιστούν τα σκοτάδια μου, τότε γίνομαι κάτι μοναδικό.

Γίνομαι όλος Αγάπη.

Γίνομαι ένα με τη φύση, με τα ζώα, τα δέντρα, τα φυτά, τα πουλιά. Γίνομαι ένα με όλες τις καρδιές που ανασαίνουν. Με όλα τα ματιά που γελούν, που κλαίνε, που ονειρεύονται ένα όμορφο αύριο.Γίνομαι αγκαλιά. Γίνομαι χαμόγελο κι ελπίδα. Ο Χριστός μπαίνει μέσα μου κι όλα γύρω μου γίνονται μέσα σε μια στιγμή Παράδεισος. 
Και η ζωή συνεχίζεται...

Αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι

Αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι

είναι που θα σε συλλογίζομαι.

Δε ξέρω πώς να το πω. Είναι άτσαλη η καρδιά μου και χοντροκομμένη, γι'αυτό ίσως δε μπορώ να εκφραστώ όπως θα'θελα... Όμως, θα στο πω κι ό,τι γίνει.

Νιώθω πως δεν υπάρχει χρόνος που φεύγει και χρόνος που μπαίνει. Μονάχα μια χούφτα στιγμές που πέρασαν και στιγμές που έρχονται. Κάτι σαν ανάσες. Ή σαν φωτογραφίες ανεκτίμητες...

Αν θα'θελα να μετράω κάτι, αυτό θα'ταν η αγάπη κι όχι ο χρόνος. Πόση αγάπη έλαβα φέτος δε λέγεται... Πόσα mail, πόσες ευχές... Μ'έκαναν να σε νιώσω δίπλα μου. Αδερφό/ή μου. Κομμάτι απ'την καρδιά μου. Γι'αυτό θέλω από δω και πέρα να προσπαθήσω να σου χαρίσω λίγες ανάσες μου. Μια ευχή αθέατη. Καρδιακή. Νότες γλυκές που ν'απαλύνουν τον πόνο σου. Να σπρώξουν λίγο πιο μπροστά τα όνειρά σου. Να ανοίξουν τα παραθυρόφυλλα των ματιών σου και να πλημμυρίσει το πρόσωπό σου χαμόγελα. 

Όχι απ'τον εαυτό μου. Από μόνος μου δε μπορώ. Αυτό θα το εμπιστευτώ στον άγγελό μου. Αυτόν θα παρακαλέσω. Εκείνος έχει φτερά και μπορεί να τρέχει παντού. Παντού...

Έλα κι εσύ. Κάνε μια ευχή. Να κάνω κι εγώ. Να σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον. Να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλον. Να'ρθει η Χάρη να σκορπίσει τα σκοτάδια μας. Να γίνει ο ουρανός γλυκιά αγκαλιά για όλους μας. 

Καλή χρονιά!!!

υγ1: Το δίστιχο στην αρχή είναι απ'το ποίημα "Μη σημαδέψεις την καρδιά μου" του Τ.Λειβαδίτη.

υγ2: Διάβασε -αν θες- κι αυτή την ανάρτηση. Είναι η αντίστοιχη πρώτη του 2014.

υγ3: Σ'ευχαριστώ και πάλι, ΠΟΛΥ, για την αγάπη σου.