Κυριακή, 26-04-2015
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
ξαναπιάνω στυλό μετά από καιρό. Τώρα που είμαι ενα αεροπλάνο μακρυά απ'την Ελλάδα. Κάτι μέσα μου επιτακτικά μ'έκανε να θέλω ν'αποτυπώσω παλι στο χαρτί αυτά που είναι τόσο σημαντικά. Που χωράνε σε μια ανάσα μονάχα.
Στην μικρη ορθοδοξη εκκλησια εδω, ολα δειχνουν τοσο απλα. Τοσοι διαφορετικοι πολιτισμοι, τοσοι πολλοί ανθρωποι, τοσα πολλα ονειρα. Κι ομως... Η φλογα στα ματια ειναι κρυσταλλινη, πεντακαθαρη. Έρωτας για τη ζωή και ζωή για τον έρωτα. Δεν έχει νόημα αλλιώς.
Έβλεπα τον γέροντα ιερέα να εύχεται σ'ολους μας (στον καθένα μας στη δική του γλώσσα) το Χριστός ανέστη και αισθανομουν αυτή την ενότητα να μας τυλίγει ολους γλυκά. Παιδάκια, νέους και μεγαλύτερους. Όλοι ένα. Τόσο δυναμικά, τόσο αόρατα, τόσο αληθινά.
Τελικά, η καρδιά βλέπει τόσο ολοκάθαρα αυτά που έχουν σημασία.
Αφήνω παλι το στυλό. Κοιτάζω εξω τον μεσημεριανο ολλανδικό ουρανό. Ανασαινω αργά. Χαμογελάω. Παντα υπάρχει λογος για να χαμογελά κανείς...
υγ: Photo from Keukenhof,NL
oμορφο..η ορθοδοξια.. μας ενώνει... καλή εβδομαδα
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, Παρασκευή μου.
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα και σε σένα :)
Κατ' αρχάς Χριστός Ανέστη Σεβάχ γιατί με τούτα και με κείνα έχασα πολλές αναρτήσεις σου. Αν οι άνθρωποι μοιραζόμαστε τον ίδιο πόνο (εν προκειμένω αυτόν της ξενιτιάς) νιώθουμε πιο ενωμένοι έχοντας ο ένας την ανάγκη του άλλου. Όταν παίζουμε εντός έδρας όμως αισθανόμαστε μεγαλύτερη ασφάλεια και θρέφουμε το εγώ μας περισσότερο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε καλή επιστροφή και σε περιμένει μία άνοιξη μούρλια! Δροσερή και ηλιόλουστη!
Αληθώς ανέστη, Χριστίνα μου!
ΔιαγραφήΝα'σαι πάντα καλά!
Ευχές πολλές στέλνω μέχρι τη γλυκιά Θεσ/νίκη :)
φιλες μου καλως ορισες! καλη εβδομαδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Κική μου. Είσαι καλά;
ΔιαγραφήΗ Παναγιά μαζί σου.
Τα λόγια σου κρύβουν κάθε φορά μια απέραντη αλήθεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά φίλε Σεβάχ, να μας κρατάς σε "ετοιμότητα"!!
Γεια σου, Μαριέλα μου, καλή.
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά.
Καλή δύναμη σ'ό,τι όμορφο κάνεις!
Καλησπέρα...Καλημέρα Σεβάχ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟικεία τα συναισθήματα που περιγράφεις μια και στις ορθόδοξες ελληνικές εκκλησίες εδώ στο Μόναχο έρχονται κατά καιρούς και συνλειτουργούν και ρώσοι, ρουμάνοι, σέρβοι αλλά και άραβες ιερείς. Το βράδυ της Ανάστασης στην ελληνική εκκλησία Μεταμόρφωσης του Σωτήρα (Salvatorkirche) άκουγα ρωσικά αλλά και αράβικα δίπλα μου. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα της ενότητας που νιώθει κανείς αυτές τις άγιες ημέρες του Πάσχα με όλους τους ορθόδοξους ανα τον κόσμο και κάποιες στιγμές και λές και απαντάμε αυτόματα: воистину воскрес, Adevarat a inviat!