Disable_right_click


Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Ανάσες του Οκτώβρη

Πιστεύω στο απίστευτο
που είναι η πιο αληθινή μας ιστορία

Θυμάσαι; Θυμάσαι που έβλεπες τα τραίνα να περνούν; Κι οι ράγες τους, αυτά τα βαριά σιδερένια μονοπάτια, χάνονταν στο βάθος του ορίζοντα. Κι έλεγες πως δεν τελειώνουνε ποτέ. Ακίνητοι αφηγητές των πιο απίστευτων παραμυθιών.

Κάμποσα τραίνα σε ταξίδεψαν από τότε. Γνώρισες καινούριους σταθμούς, ξένες νέες πολιτείες. Και δώσ'του ταξίδια. Ποτέ δε σταμάτησες τα ταξίδια. Μου έλεγες πως έτσι μετράς το χρόνο... Πως σου θυμίζουν το παλιό σου ρολόι, δώρο της γιαγιάς σου. Εκείνη δεν ταξίδεψε παρά μόνο μια φορά. Ήταν παιδί της θάλασσας. 'Τις βάρκες, τις θυμάσαι τις βάρκες; Που είχαν αποτραβηχτεί στην αγκαλιά της άμμου; Ο χειμώνας, ο αλμυρός χειμώνας, πουλί μου', έλεγε με τη γλυκιά γεροντική φωνή της. Τώρα έμεινε μονάχα η ανάμνησή της. Σα φάρος ολοφώτεινος στις πιο σκοτεινές σου νύχτες. Καταφύγιο ζεστό.

Προχωρούν οι στιγμές. Μπήκε πια Οκτώβρης. Μυρίζει υγρασία η βαθυκάστανη φορεσιά της γης. Προχωράς και συ με τα χέρια στις τσέπες της ζακέτας σου. Ο γιακάς σηκωμένος να κόβει το κρύο. Παραλία. Το κύμα μια έρχεται μια φεύγει ώσπου σβήνει τελικά με ηρεμία στην ακρογιαλιά. Ο Οκτώβρης, ξέρεις, είναι μήνας διαφορετικός. Παίρνει τα πορτοκαλιά πεσμένα φύλλα του Σεπτέμβρη και τα κάνει όνειρα. 

Κι η βροχή να συνεχίζει. Κι η προσευχή το ίδιο. Στο φθινοπωρινό τέμπο που μπήκε πια για τα καλά στις ζωές μας.
 Δε θέλω να κρυώσουν οι καρδιές μας. Η αγάπη Του δεν υπολογίζει εποχές. Μπαινοβγαίνει γλυκιά, αύρα λεπτή, απ'τα παράθυρα των ψυχών μας αν την αποζητήσουμεΜυστικά, βιωματικά. Κι έχει το χρώμα της ελπίδας. Σαν το ουράνιο τόξο. Που, σαν φανεί μετά την καταιγίδα, μενεξεδένια χρώματα πλημμυρίζουν τα σύνορα τ'ουρανού.
Υγ: Το δίστιχο στην αρχή είναι του αγαπημένου Τάσου Λειβαδίτη

14 σχόλια:

  1. Οκτώβρης είναι τι να τον κάνουμε λοιπόν :)
    Καλημερα αγαπητε μου φιλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "...μετράς το χρόνο με τα ταξίδια...." πόσο μου αρέσουν τα ταξίδια, θα θέλα να γυρίσω όλο τον κόσμο, να γνωρίσω καινούρια μέρη...! Τα αγαπώ τα ταξίδια!!!
    Και τα κυριολεκτικά και τα νοερά που κάνω με την φαντασία μου μέσα από τα κείμενα σου....Σ'ευχαριστώ :)
    Καλό απόγευμα αγαπημένε μου φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, Ωραιοζήλη μου.
      Είναι η περιπέτεια που μας μιλά με το δικό της τρόπο. Ίσως κι αυτό το ασύνορο γαλάζιο της θάλασσας και τ'ουρανού που μας κάνουν να ποθούμε να ταξιδεύουμε.

      Διαγραφή
  3. Είναι ο μήνας της μελαγχολίας φίλε μου, σχεδόν τα πιο δύσκολα μου ήρθαν ένα τέτοιο μήνα, να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα, αχτίδα μου. Αλήθεια; Εύχομαι τα πράγματα να γίνονται όλο και πιο χαρμόσυνα από Οκτώβρη σε Οκτώβρη.
      Καλό Σαββατοκύριακο. Ευχές πολλές.

      Διαγραφή
  4. πανέμορφο!
    καλόν Οκτώβρη σε όλους
    καλή δύναμη!

    τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Ιώ μου.
      Καλώς σε ξαναβρίσκω μετά από τόσο καιρό. Να'σαι πάντα καλά.
      Καλό Οκτώβρη!

      Διαγραφή
  5. "Παίρνει τα πορτοκαλιά πεσμένα φύλλα του Σεπτέμβρη και τα κάνει όνειρα"..και δεν είναι μόνο που βρήκες ακριβώς τις σωστές λέξεις, είναι που όλο αυτό πηγάζει και μέσα από την ανάλογη φωτογραφία.. Καλό σ/κ Σεβάχ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Την είχα βρει κάπου τη φωτογραφία εδώ και πολύ καιρό αλλά δεν θυμάμαι σίγουρα να σου πω από πού. Ίσως απ'το tumblr του r2--d2.
      Καλό Σαββατοκύριακο, Πέτρα μου.

      Διαγραφή
  6. Οκτώβρης είναι για ταξίδια, μετά από μια εξαντλητική καλοκαιρινή περιόδο αδιάκοπης εργασίας. Ο Οκτώβρης εινα για ταξίδια...και κυρίως για τη Βαρκελώνη.

    υγ. πως σταματαει η μουσικη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή επιλογή, Erisadesu.
      Η μουσική σταματά αν πατήσεις παύση στη μπάρα μουσικής κάτω αριστερά.

      Διαγραφή
  7. Όμορφο να μπορεί κανείς να συνδιάσει την προσευχή με έναν περίπατο σε δάσος με δέντρα στολισμένα με τα χρώματα του φθινοπώρου.

    Δυστυχώς η προσευχή του ήρωα του βιβλίου που διάβασα εχθές (Ο Μοναχος Νικόλαος της Όπτινα) ταξιδεύοντας με το τρένο σε μιά πόλη στα βόρεια ήταν γεμάντη αγωνία και δάκρυα.

    Μακάρι όλος ο κόσμος να μπορούσε να προσευχηθεί χωρίς φόβο. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα σε πολλά μέρη αυτού του πλανήτη η προσευχή και η χαρά της φύσης
    δεν είναι πράγματα αυτονόητα.

    Καλημέρα από το κιτρινο/κόκκινο Μόναχο.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Ελένη!
      Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο. Το βιβλίο που λες δεν το έχω υπ'όψη μου. Θα το αναζητήσω.
      Να περνάς όμορφα. Πολλές ευχές!

      Διαγραφή