Τα βλέπεις τ'αστέρια που λάμπουνε κι απόψε;
Η αγάπη τ'άναψε. Η αγάπη.
Ώρα 22:51. Σαν βουβή κι αυθορμητη, γλυκια συνωμοσία, το φεγγάρι κρυφτηκε -προς στιγμη- πισω από ενα συννεφενιο πεπλο που ωρα ταξιδευε προς το ασημενιο φως. Γι'αυτο και στη γη πια απλωθηκε μια περίεργη ησυχια γεματη διαστικτες ευχες. Ειναι γεγονος πως, οταν το φεγγαρόφως γινεται πιο θαμπό, τοτε το διαμαντενιο φως των αστεριων δυναμωνει εκφραστικά. Ταξιδεύει μεχρι την επιφανεια της γης σκορπώντας μοναδικά κυματα λεπτης ομορφιάς.
Νυχτες φλόγινες σαν κι αυτη, με κανουν να θυμαμαι δυο πραγματα: καποιες γραμμες απ'το αριστουργημα του Εξιπερυ (τον 'Μικρο Πριγκηπα') και τα λογια ενος φίλου μου μοναχου που η υπακοη του ανθιζει στο Περιβόλι της Παναγιάς.
Θα το θυμάσαι το απόσπασμα. Αν αγαπάς ενα λουλουδι που βρισκεται σ'ενα αστερι, νιωθεις γλυκά τη νυχτα, οταν κοιταζεις τον ουρανο. Ολα τ'αστέρια ειν'ανθισμενα. (...) Θα κοιταζεις τη νυχτα τ'αστερια. Το δικο μου ειναι πολυ μικρο, δεν μπορω να σου δειξω πού βρισκεται. Καλυτερα ετσι. Το αστερι μου θα ειναι για σενα ένα αναμεσα σ'ολα τ'αστερια. Ετσι, θα σ'αρεσει να κοιταζεις ολα τ'αστερια... Αυτο το μικρο απόσπασμα παντα θρονιαζεται ευλαβικα κι αθεατα στην καρδια μου παρεα με την ακολουθη φραση του αγιορειτη φιλου μου: Καθε αστερι ειναι και μια ευχη. Ενα 'Κυριε ελεησον με' που βγαινει αθορυβα απ'την καρδια. Ετσι ολος ο ουρανος γινεται αισθηση Θεου. Να αγαπας. Μ'ολη σου την υπαρξη. Μ'ολη σου την καρδια.
Αυτα σκεφτομαι κι αυτη την ομορφη νυχτα. Τα χερια παντα στις τσεπες για να ζεσταινονται μιας και το κρυο εχει γινει πια μονιμος επισκέπτης στη μεγαλη πολη. Στη δεξια τσεπη του μπουφαν, τα ακροδάχτυλά μου αγγιζουν τη σκοινένια, σφαιρικη επιφανεια του 8ριού κομποσκοινιού. Τοσο μικρο μα τοσο σημαντικο. Δωρο απο τον αγιορειτη. Για να μπορω να το χρησιμοποιω σαν αστρολαβο στο ανεπαναληπτο ταξιδι των ευχων.
Υγ: Το απόσπασμα απ'τον Μικρο Πριγκηπα ειναι απ'τη μεταφραση της Μελινας Καρακωστα των εκδόσεων Πατάκη.
Υγ2: Καλό μήνα να'χουμε. Με αγάπη απλή κι αληθινή. Ευχές, αδέρφια.
Νυχτες φλόγινες σαν κι αυτη, με κανουν να θυμαμαι δυο πραγματα: καποιες γραμμες απ'το αριστουργημα του Εξιπερυ (τον 'Μικρο Πριγκηπα') και τα λογια ενος φίλου μου μοναχου που η υπακοη του ανθιζει στο Περιβόλι της Παναγιάς.
Θα το θυμάσαι το απόσπασμα. Αν αγαπάς ενα λουλουδι που βρισκεται σ'ενα αστερι, νιωθεις γλυκά τη νυχτα, οταν κοιταζεις τον ουρανο. Ολα τ'αστέρια ειν'ανθισμενα. (...) Θα κοιταζεις τη νυχτα τ'αστερια. Το δικο μου ειναι πολυ μικρο, δεν μπορω να σου δειξω πού βρισκεται. Καλυτερα ετσι. Το αστερι μου θα ειναι για σενα ένα αναμεσα σ'ολα τ'αστερια. Ετσι, θα σ'αρεσει να κοιταζεις ολα τ'αστερια... Αυτο το μικρο απόσπασμα παντα θρονιαζεται ευλαβικα κι αθεατα στην καρδια μου παρεα με την ακολουθη φραση του αγιορειτη φιλου μου: Καθε αστερι ειναι και μια ευχη. Ενα 'Κυριε ελεησον με' που βγαινει αθορυβα απ'την καρδια. Ετσι ολος ο ουρανος γινεται αισθηση Θεου. Να αγαπας. Μ'ολη σου την υπαρξη. Μ'ολη σου την καρδια.
Αυτα σκεφτομαι κι αυτη την ομορφη νυχτα. Τα χερια παντα στις τσεπες για να ζεσταινονται μιας και το κρυο εχει γινει πια μονιμος επισκέπτης στη μεγαλη πολη. Στη δεξια τσεπη του μπουφαν, τα ακροδάχτυλά μου αγγιζουν τη σκοινένια, σφαιρικη επιφανεια του 8ριού κομποσκοινιού. Τοσο μικρο μα τοσο σημαντικο. Δωρο απο τον αγιορειτη. Για να μπορω να το χρησιμοποιω σαν αστρολαβο στο ανεπαναληπτο ταξιδι των ευχων.
Υγ: Το απόσπασμα απ'τον Μικρο Πριγκηπα ειναι απ'τη μεταφραση της Μελινας Καρακωστα των εκδόσεων Πατάκη.
Υγ2: Καλό μήνα να'χουμε. Με αγάπη απλή κι αληθινή. Ευχές, αδέρφια.
παντα γαληνευω στη γωνια σου
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστω πολυ
καλο μηνα
Σου εύχομαι έναν Νοέμβρη γεμάτο χαρές, Κική μου!
ΔιαγραφήΝα'σαι πάντα καλά :)
Καλό μήνα Σεβάχ μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εύχεσαι και για μας...!
Επίσης, Ωραιοζήλη μου!
ΔιαγραφήΚαλό μήνα :)
Σεβάχ μου το "Μικρό Πρίγκηπα " στη κυριολεξία τον "έφαγα " με το κουτάλι.Στο Γαλλικό κολέγιο που ήμουν οι καλόγριες μας τον "τάιζαν" καθημερινά μαζί με τους "Αθλίους" σε καθημερινή βάση..Από ορθογραφία μέχρι κείμενου ανάλυση...κάθε μέραααα!Όμως αληθεύει..μοναδικός
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε φαντάζομαι τον ξέρεις απ'έξω κι ανακατωτά, αχτίδα μου;
Διαγραφή:)
Τους Άθλιους δεν τους είχα τελειώσει. Επ'αφορμή του σχόλιού σου, θα το συνεχίσω.
Καλό μεσημέρι να'χουμε.
Χριστέ μου...φώτησόν μου το σκότος...Πόσο εύκολα σε ξεχνώ. Πόσο εύκολα με "ρίχνουν" τα πάθη μου...Φώτησόν μου το σκότος. Να μην ζητιανευώ σημασία απο ανθρώπους. Να μην πανικοβάλομαι για το αύριο. Να μην ανησυχώ για το σήμερα. Να μην γίνεται η προσευχή μου συνήθεια και ψέμα. Φώτησόν μου το σκότος...Να θέλω να μένω πάντα ανώνυμη. Να θέλω να εργάζομαι μυστικά. Να σε λατρεύω αληθινά. Να σε αγαπώ πραγματικά. Συγχώρα με για το θράσσος, συγχώρα με για τη δειλία, συγχώρα με για την αμαρτία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε, υπέροχο.
Διαγραφή