Μια αγκαλιά για όλους μας

...Θυμάσαι; Μου'χες πει να μη ξεχνώ

πως η αγάπη απρόσμενα μπαίνει στην καρδιά

όπως οι πρωινές ηλιαχτίδες απ'το ανοιχτό παράθυρό μου.

Ίσως δεν έχει σημασία αν είσαι καλός άνθρωπος, αν τηρείς νηστείες, αν κάνεις τα πάντα ώστε να φαίνεσαι άμεμπτος "σωστός χριστιανός". Ίσως δεν περιβάλλονται με απολυτότητα το πόσες φορές πήγες εκκλησία ή πόσα κομποσκοίνια έκανες. Ίσως τελικά δεν έχει σημασία αν γνωρίζεις δεσποτάδες, σοφούς ή άγιους γέροντες και πνευματικούς. 

  Τι να τα κάνεις όλα αυτά αν δεν έχεις γνωρίσει τον Ένα; Τι να κάνεις όλες αυτές τις "περγαμηνές" σου αν δεν βίωσες μέσα σου την εκρηκτικότητα της αγάπης; Πώς γίνεται να αξιώνεις ή να κρίνεις τους άλλους χωρίς να προσπαθείς να ψηλαφείς τα γλυκά μονοπάτια της αληθινής συγγνώμης; Άλλο η αυτοδικαίωση και άλλο η αγκαλιά της αμέτρητης αγάπης Του.

  Δε μαθαίνεται από βιβλία η προσευχή. Δε γίνεται να καταλάβεις αυτούς που πονούν αν δεν έχει βαφτιστεί η καρδιά σου με τα δάκρυα της απόγνωσης. Μα μήπως όλοι μας δεν γινόμαστε γνώριμοι με τον πόνο; Την μοναξιά; Την απελπισία; Την απογοήτευση και τα αδιέξοδα; Απλά, ο καθένας μας περνάει αυτές τις εμπειρίες με τον δικό του τρόπο. Ο σταυρός του καθενός μας είναι προσωπικός. Η γλύκα της παρουσίας Του όμως είναι αγκαλιά για όλους μας. Είμαστε όλοι κάτω απ'τον ίδιο ατέλειωτο ουρανό.

  Ίσως, τελικά, δεν έχει σημασία τίποτα απ'αυτά που προσπαθούμε να κάνουμε αν δεν τα περάσουμε πρώτα από το παράθυρο της καρδιάς. Γιατί μόνο με την καρδιά μπορείς να δεις αληθινά(1). Γιατί ίσως τελικά θα'ταν πιο αληθινό να προσπαθούσαμε να δένουμε τις κλωστές των επιλογών μας στον ουρανό(2).

υγ: Η πρώτη φράση με πλάγια γραμματοσειρά είναι από τον Μικρό Πρίγκιπα, το δεύτερο του Αγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς

υγ2: Το τρίστιχο στην αρχή είναι από παλιότερή μου απόπειρα συγγραφική ανολοκλήρωτη.

υγ3: Σ'ευχαριστώ θερμά και για τα mail και για τα σχόλια και, πιο πολύ απ'όλα, σε ευχαριστώ για τις ευχές σου. Έτσι, βρίσκω τη δύναμη να συνεχίζω.