Της νύχτας

Είν' η νύχτα καράβι που περιμένει στο λιμάνι. 
Να γεμίσει προμήθειες, φορτίο κι ευχές. 
Κι έρχετ' η στιγμή που αθέατο θα μπαρκάρει 
μέσα στο λαμπυρένιο σκοτάδι της αλμύρας.

Να'χεις ναυτική καρδιά.
Καρδιά που θα διψά
να γεύεται ζωή.

Θύελλες, κεραυνούς,
τσακίσματα, φουρτούνες.
Ουρανούς γλυκούς
κι ονειρεμένους.

Απ'όλα έχει η ζωή.

Καλή σου νύχτα. Να αντέχεις.

Η ομορφιά της ζωής

I shiver, thinking how easy it is to be totally wrong about people,

 to see one tiny part of them and confuse it for the whole. 

  

  Στη ζωή σου θα συναντάς συνέχεια ανθρώπους ζεστούς κι ανθρώπους μελαγχολικούς. Ανθρώπους χαρούμενους ή ταλαιπωρημένους. Άλλους ευδιάθετους κι άλλους θυμωμένους. Γεμάτους ελπίδα ή θλίψη ή άγχος ή παράπονα κλπ. Μη βιαστείς να κρίνεις. Κανέναν. Να θυμάσαι πως υπήρξαν (και θα υπάρξουν) φορές που κι εσύ θα περάσεις απ'το ίδιο μονοπάτι διάθεσης. Η ζωή μας είναι ένα ταξίδι.

  Γι'αυτό, φίλε μου, μη κρίνεις ποτέ κανένα. Δεν έχει άλλωστε νόημα... Μονάχα κάνε λίγο χώρο να χωρέσει κι ο διπλανός σου μέσα στην καρδιά σου. Άφησέ τον -αν θέλει- να ξαποστάσει. Δε φαντάζεσαι πόσες εκπλήξεις μπορεί να συμβούν σε μια ολόφρεσκη ενδοχώρα! 

  Να το θυμάσαι, καρδιά μου. Η ζωή μας,η κάθε ανάσα μας έχει γούστο κι ομορφιά μόνο όταν αναζητήσουμε τη χαρά έξω απ'τα στενά όρια του 'εγώ' μας.

  Πολλές, πολλές καλημέρες.

υγ: Το δίστιχο στην αρχή είναι φράση της Lauren Oliver.

Σέρβις

Χριστέ μου, 

βοήθα με να αλλάξω
το μυαλό μου,
και να βλέπω 
αλλιώς
τη ζωή.

Όπως Εσύ.

απ'το fb account του π.Ανδρέα Κονάνου