Έρωτας και χάος

Άμα αγαπάεις, ζεις στην Ομόνοια και δεν ξέρεις ότι βρίσκεσαι στην Ομόνοια.

Ούτε αυτοκίνητα βλέπεις ούτε κόσμο βλέπεις ούτε τίποτα.

Είσαι μέσα σου με το πρόσωπο που αγαπάς.

Το ζεις, το ευχαριστιέσαι, σε εμπνέει.

Δεν είναι αληθινά αυτά;

Είδα σ'έναν τοίχο ένα ρητό. Έγραφε: "Έρωτας και Χάος". Και σκέφτηκα πόσο όμορφο μπορεί να γίνει το χάος. Πόσο δημιουργικό. 

Την επόμενη μέρα, καθώς πέρασα απ'τον ίδιο πάλι τοίχο, αντίθετες σκέψεις με συντρόφευαν. Πόσο επικίνδυνο, πόσο ωμό, πόσο δύσκολο μπορεί να είναι το χάος.

Μια άλλη μέρα, πάλι καθώς διέσχιζα τον δρόμο με το ίδιο σύνθημα, συνειδητοποίησα πως υπήρχε και η λέξη έρωτας. Έρωτας και χάος. Ω, τι ομορφιά κατέκλυσε τότε τη καρδιά μου!

Όταν ερωτεύεσαι, έχεις αναφορά. Μπορεί γύρω σου να γίνεται πανικός, φασαρία, κόρνες αυτοκινήτων, μα εσύ εκεί. Είσαι παρών στο χαμό, αλλά η ύπαρξή σου ολόκληρη είναι απούσα, επειδή είναι παρούσα στον έρωτα. Ο άγιος Πορφύριος το περιγράφει πολύ όμορφα. Έχεις διαβάσει το "Βίος και Λόγοι"; Αν όχι, χάνεις...

Όσο κι αν υπάρχει χάος, ο έρωτας είναι σαν τον μαγνήτη. Σε τραβάει, σε κατευθύνει προς την έλξη, άσχετα αν υπάρχουν χίλιες δύο παρεμβολές. Σαν τ'αεροπλάνα. Που ακόμη κι αν πέσουν σε σύννεφα ή σε επικίνδυνο καιρό, ποτέ δε χάνουν το δρόμο τους γιατί έχουν αναφορά.

Ο έρωτας είναι χαοτικός και το χάος ερωτικό. Μαζί μπορούν να σε οδηγήσουν στον ουρανό. Στην τέλεια αγάπη. Ή στην ολοκληρωτική καταστροφή σου. Εξαρτάται απ'την αναφορά σου. Απ'την πυξίδα σου. Όλα σχετίζονται με την ελευθερία... Αυτό το ασύνορο, θεϊκό, χαοτικό δώρο... 

Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα. Δεν αξίζει αλλιώς.

υγ: Το πεντάστιχο στην αρχή είναι λόγια του γέροντα αγίου Πορφυρίου. Απ'το βιβλίο "Βίος και Λόγοι"