τω κρούοντι ανοιγήσεται
ζητείτε και ευρήσετε
αιτείτε και δοθήσεται υμίν
γρηγορείτε και προσεύχεσθε
Κάνω τις δουλειές μου.
Ξαπλώνω το βράδυ αποκαμωμένος.
Μα, στο μεσοδιάστημα, πόσες στιγμές η ψυχή μου αναζήτησε το Χριστό μου;
Νιώθω πως κάποιες φορές είμαστε ικανοί να κάνουμε σπουδαίες κινήσεις, να επιδείξουμε εντυπωσιακή αντοχή στον καύσωνα ή στον τεράστιο όγκο δουλειάς... Μα δεν μας είναι εύκολο ν'αντιληφθούμε πόσο ομορφότερη θα'ταν η ζωή μας αν Τον θυμόμασταν κάποιες στιγμές -τι γλυκές στιγμούλες!- μέσα στη μέρα. Ή αν του λέγαμε ένα απλό 'γεια' της καρδιάς ή ένα 'σ'ευχαριστώ που με ανέχεσαι και μ'αγαπάς' μέσα στη σιωπή της νύχτας. Πόσο όμορφη γίνεται μετά η ζωή! Με θέα στο πέλαγος της αγάπης Του!
Ενδιαφέρον και Αξίζει για Προβληματισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφη εικόνα φίλε μου, συμφωνώ σε όλα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια και…χαρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ας μην είσαι ολόιδιος μ' Εκείνον'
άλλωστε τί θα κάνεις μέχρι να του το πεις απο κοντά
το "γεια", δεν θα προσπαθήσεις να του μοιάσεις?