Καλημέρα, λοιπόν!

Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, 

εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη,

 αλλά απαιτεί δυο προϋποθέσεις:

 ταπείνωση και αγάπη. 

Καλημέρα λοιπόν. Κι ό,τι κι αν φέρνει η νέα μέρα, να θυμάσαι ότι ο Θεός θα'ναι σ'αυτή. Μα όχι μόνο στα φανερά. Η αγάπη Του εκφράζεται με άπειρους τρόπους όχι μόνο σ'αυτά που βλέπουμε (τον ήλιο, τα σύννεφα, το γαλάζιο, τα πρόσωπα των συνανθρώπων μας). Εκφράζεται και με χίλιους άλλους τρόπους και μορφές που εμάς μας δυσκολεύουν: με τη σιωπή, τον πόνο, την ησυχία. 

Η Χάρη Του ρέει άφθονη όπως ο άνεμος. Όμως, αν δεν ανοίξουμε το παράθυρο ή την μπαλκονόπορτά μας, πώς να νιώσουμε την παρουσία του; 

Θέλει κίνηση η ζωή. Θέλει αγώνα. Και η καθημερινή μας ζωή αλλά και η πνευματική μας. Πώς να μην βάλεις τη μία στη ροή της άλλης; Πώς να ζήσεις καθημερινότητα απλή χωρίς Θεό; Πώς να ξεχωρίσεις την πνευματική ζωή απ'τα μικρά και τα καθημερινά;

Η ζωή η αληθινή είναι αλλού. Σ'αυτό που ο γλυκύτατος Ιησούς μας έδειξε. Μα το βίωμα της άλλης ζωής αρχινά απ'τα μικρά και καθημερινά αυτής εδώ της ζωής. Άλλωστε, στα πιο μικρά και καθημερινά, στα πιο απρόσμενα, υπάρχουν χιλιάδες στιγμούλες φωτός κι αιωνιότητας. Που μπορούν, αν έχουμε ταπείνωση, την αγάπη μας να την κάνουν υπέρτατη! 

Γι'αυτό, ο αγώνας μας έχει ουσία. Και περιπέτεια. Κι ομορφιά. Καλημέρα, λοιπόν!

υγ: Το ρητό στην αρχή είναι του π.Ιωήλ Γιαννακόπουλου