Πέρασα πριν λίγο να προσκυνήσω το λείψανο του αγ.Νικολάου του Πλανά* που το σκήνωμά του βρίσκεται στην εκκλησία του αγίου Ιωάννη στην ομώνυμη στάση του μετρό.
Μπήκα γεμάτος άγχος, με πολλούς λογισμούς, δύσκολα προβλήματα και καταστάσεις. Βγήκα μετά από δέκα λεπτά γεμάτος χαμόγελο.
Ένιωσα πως η εκκλησία μας είναι μια αγκαλιά. Μερικές φορές τα λόγια είναι απλά περιττά... Αξίζει να μη μιλάς πολύ... Αξίζει να σιωπάς, να αφήνεις την καρδιά σου και την ψυχή σου να συντονίζονται στην αγία χαρά που προσφέρει η Αγάπη Του.
Αν κι εσύ περνάς από εκκλησούλες, να μπαίνεις πού και πού. Να μιλάς μαζί Του. Να ζητάς την παρηγοριά Του, την αγάπη Του. Μέσα στην εκκλησιές Του, ο χρόνος κι οι αποστάσεις εκμηδενίζονται. Να λες μερικούς ψίθυρους καρδιακούς και μετά να φεύγεις. Μα το κεράκι που άναψες να ζεσταίνει ακόμη την ύπαρξή σου.. Όπου κι αν πηγαίνεις...
*Αν θες να μάθεις για τον άγιο Νικόλαο Πλανά, μπορείς να διαβάσεις εδώ
Κάποιες φορές γι' αυτό περνάω από 'δω, ν' ανάψω κανένα κεράκι
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι να μουρμουρίσω πως έχεις πολύ Θεό μέσα σου'ελευθέρωσέ Τον!
Καλο μεσημερι.
ΔιαγραφήΝα ευχεσαι για ολους μας. Η παναγια μαζι σου.
Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στα μικρά και ξεχασμένα ενίοτε εκκλησάκια... εκεί μέσα πραγματικά νιώθω να μιλώ μαζί Του. Να είσαι καλά και να μοιράζεσαι μαζί μας τις σκέψεις και τα βιώματα σου. Είναι βάλσαμο σ' αυτή την τρέλα που υπάρχει εκεί έξω.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριελα μου, μια φιλη μου ειπε χτες: "Σκεψου ποσεσ προσευχες εχουν γινει σ'αυτα τα μικρα παλια εκκλησακια!"
Διαγραφή:)
καλημέρα φίλε μου, αυτό που περιγράφεις το έχω νοιώσει πολλές φορές και σε μένα αυτή η αγκαλιά είναι μία και μοναδική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Γιωργια μου!
ΔιαγραφήΕυχομαι να εισαι καλα. Θυμαμαι τωρα που διαβαζω το σχολιο σου, εναν παππουλη που οταν αναφεροταν στην εκκλησια, την ελεγε "η μανα μας η εκκλησια". Ηθελε να τονισει αυτη την ιδιοτητα της στοργης και της αγκαλιας :)
Γειά σου Φίλε, Ενδιαφέρον, το Κείμενό σου να Συνεχίσεις Έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα εχεις μια ομορφη κι ευλογημενη μερα, ανωνυμε φιλε!
ΔιαγραφήΥπαρχουν καποιες μικρες οασεις μεσα στη ζουγκλα της πολης, ισως και καποιες ανοικτες' αγκαλιες'μεσα στη ψυχικη μας ερημια..Πολυ κοντα μας ειναι αν θελουμε να τις βρουμε, μας περιμενουν και ειναι παντα εκει.Ευχομαι την ειρηνη του Κυριου σε ολους,καλο βραδυ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου, Ανατολη μου!
ΔιαγραφήΤις μικρες οασεις αυτες που μας δινουν τοση ανακουφιση και γαληνη! Μικρα διαμαντακια στον χαοτικο μας οριζοντα.
:)