Τις άγιες μέρες που πέρασαν βρήκα, μεταξύ άλλων, λίγο χρόνο να ηρεμήσω. Κάθισα στο σαλόνι μου με καφεδάκι, βάζοντας και μια γλυκιά μουσική -σαν χαλί μουσικό. Είχα μπροστά μου τρία βιβλία. Είπα να ξεκινήσω πάλι απ'το βιβλίο του π.Anthony Bloom (βλ. εδώ την βιβλιοπαρουσίαση).
Όμως, πραγματικά με συνεπήρε τόσο πολύ ο λόγος του αγίου γέροντα, η τοποθέτησή του, η δομή του, η ομορφιά της γνησιότητας του βιώματός του που δεν πήρα άλλο βιβλίο στα χέρια μου.
Στη ζωή χρειαζόμαστε στηρίγματα. Για όλες εκείνες τις στιγμές που θα νιώθουμε μόνοι, αβοήθητοι, διχασμένοι ή απλεπισμένοι και κουρασμένοι. Χρειαζόμαστε κάτι άφθορο, κάτι θεϊκό για να φωτίσει τη φθαρτότητα της υλικής μας ζαλάδας.
Και τέτοια βιβλία, τέτοιοι άνθρωποι, τέτοιες ένθεες ψυχές είναι αυτό που διψάμε.
Ενδιαφέρον Σεβάχ. Να Έχεις μία Όμορφη Βραδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.
Γεια σου, Κ.!
ΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ πολύ :)